مزامیر 147

1 خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

Give praise to the Lord; for it is good to make melody to our God; praise is pleasing and beautiful.

2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

The Lord is building up Jerusalem; he makes all the outlaws of Israel come together.

3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

He makes the broken-hearted well, and puts oil on their wounds.

4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

He sees the number of the stars; he gives them all their names.

5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

Great is our Lord, and great his power; there is no limit to his wisdom.

6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

The Lord gives help to the poor in spirit; but he sends sinners down in shame.

7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

Make songs of praise to the Lord; make melody to our God with instruments of music.

8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

By his hand the heaven is covered with clouds and rain is stored up for the earth; he makes the grass tall on the mountains.

9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

He gives food to every beast, and to the young ravens in answer to their cry.

10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

He has no delight in the strength of a horse; he takes no pleasure in the legs of a man.

11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

The Lord takes pleasure in his worshippers, and in those whose hope is in his mercy.

12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

Give praise to the Lord, O Jerusalem; give praise to your God, O Zion.

13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

He has made strong the iron bands of your doors; he has sent blessings on your children inside your walls.

14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

He gives peace in all your land, making your stores full of fat grain.

15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

He sends out his orders to the earth; his word goes out quickly.

16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

He gives snow like wool; he sends out ice-drops like dust.

17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

He sends down ice like raindrops: water is made hard by his cold.

18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

At the outgoing of his word, the ice is turned to water; when he sends out his wind, there is a flowing of waters.

19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

He makes his word clear to Jacob, teaching Israel his laws and his decisions.

20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

He has not done these things for any other nation: and as for his laws, they have no knowledge of them. Let the Lord be praised.