< مزامیر 147 >

خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم! 1
Looft den HEERE, want onzen God te psalmzingen is goed, dewijl Hij liefelijk is; de lof is betamelijk.
خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید. 2
De HEERE bouwt Jeruzalem; Hij vergadert Israels verdrevenen.
او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد. 3
Hij geneest de gebrokenen van hart, en Hij verbindt hen in hun smarten.
خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند. 4
Hij telt het getal der sterren; Hij noemt ze allen bij namen.
خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست. 5
Onze Heere is groot en van veel kracht; Zijns verstands is geen getal.
او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد. 6
De HEERE houdt de zachtmoedigen staande; de goddelozen vernedert Hij, tot de aarde toe.
خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید! 7
Zingt den HEERE bij beurte met dankzegging; psalmzingt onzen God op de harp.
او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند، 8
Die de hemelen met wolken bedekt, Die voor de aarde regen bereidt; Die het gras op de bergen doet uitspruiten;
به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند. 9
Die het vee zijn voeder geeft; aan de jonge raven, als zij roepen.
خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛ 10
Hij heeft geen lust aan de sterkte des paards; Hij heeft geen welgevallen aan de benen des mans.
خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند. 11
De HEERE heeft een welgevallen aan hen, die Hem vrezen, die op Zijn goedertierenheid hopen.
ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو! 12
O Jeruzalem! roem den HEERE; o Sion! loof uw God.
زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است. 13
Want Hij maakt de grendelen uwer poorten sterk; Hij zegent uw kinderen binnen in u.
او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید. 14
Die uw landpalen in vrede stelt; Hij verzadigt u met het vette der tarwe.
خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود. 15
Hij zendt Zijn bevel op aarde; Zijn woord loopt zeer snel.
او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند. 16
Hij geeft sneeuw als wol; Hij strooit den rijm als as.
خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟ 17
Hij werpt Zijn ijs heen als stukken; wie zou bestaan voor Zijn koude?
سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند. 18
Hij zendt Zijn woord, en doet ze smelten; Hij doet Zijn wind waaien, de wateren vloeien henen.
او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل. 19
Hij maakt Jakob Zijn woorden bekend, Israel Zijn inzettingen en Zijn rechten.
این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد! 20
Alzo heeft Hij geen volk gedaan; en Zijn rechten, die kennen zij niet. Hallelujah!

< مزامیر 147 >