مزامیر 147

1 خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

Halleluja! Looft Jahweh: want het is goed, Hem te prijzen, Onzen God: want het is lieflijk en schoon, Hem te roemen!

2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

Jahweh bouwt Jerusalem weer op, En brengt de verstrooiden van Israël bijeen.

3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

Hij is het, die de gebroken harten geneest, En hun wonden verbindt;

4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

Die het getal van de sterren bepaalt, En ze allen roept bij haar naam.

5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

Groot is onze Heer, geweldig zijn macht, Zijn wijsheid oneindig;

6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

Jahweh richt de nederigen op, Maar de bozen werpt Hij ter aarde.

7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

Heft Jahweh een jubelzang aan Speelt op de citer voor onzen God:

8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

Die de hemel met wolken bedekt, En de regen bereidt voor de aarde. Die op de bergen gras doet ontspruiten, En groen voor de beesten, die den mens moeten dienen;

9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

Die aan het vee zijn voedsel geeft, En aan de jonge raven, die er om roepen.

10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

Hij vindt geen vreugde in de sterkte der paarden, Hem verheugen geen krachtige schenkels;

11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

Maar Jahweh heeft behagen in hen, die Hem vrezen, En die smachten naar zijn genade!

12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

Breng Jahweh lof, Jerusalem; Sion, loof uw God!

13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

Want Hij heeft de grendels van uw poorten versterkt, Uw zonen binnen uw muren gezegend,

14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

De vrede aan uw grenzen geschonken, U met de bloem der tarwe verzadigd.

15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

Hij is het, die de aarde zijn bevelen stuurt, En haastig rept zich zijn woord:

16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

Die sneeuw als wolvlokken zendt, Zijn ijzel rondstrooit als as.

17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

Hij werpt zijn hagel bij brokken, En voor zijn koude stollen de wateren;

18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

Maar Hij stuurt zijn bevel, en ze smelten: Zijn winden waaien, weer stromen de wateren.

19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

Hij maakte Jakob zijn geboden bekend, Israël zijn bevelen en wetten:

20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

Zo deed Hij voor geen ander volk, Nooit heeft Hij hùn zijn wetten geleerd! Halleluja!