مزامیر 147

1 خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم!

Halleluja! Ja, det er godt at lovsynge vor Gud, ja, det er lifligt, lovsang sømmer sig.

2 خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید.

Herren bygger Jerusalem, han samler de spredte af Israel,

3 او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد.

han læger dem, hvis Hjerte er sønderknust, og forbinder deres Sår;

4 خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند.

han fastsætter Stjemernes Tal og giver dem alle Navn.

5 خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست.

Vor Herre er stor og vældig, hans Indsigt er uden Mål;

6 او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد.

HERREN holder de ydmyge oppe, til Jorden bøjer han gudløse.

7 خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید!

Syng for HERREN med Tak, leg for vor Gud på Citer!

8 او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند،

Han dækker Himlen med Skyer, sørger for Regn til Jorden, lader Græs spire frem på Bjergene og Urter til Menneskers Brug;

9 به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند.

Føde giver han Kvæget og Ravneunger, som skriger;

10 خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛

hans Hu står ikke til stærke Heste, han har ikke Behag i rapfodet Mand;

11 خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند.

HERREN har Behag i dem, der frygter ham, dem, der bier på hans Miskundhed.

12 ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو!

Lovpris HERREN, Jerusalem, pris, o Zion, din Gud!

13 زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است.

Thi han gør dine Portstænger stærke, velsigner dine Børn i din Midte;

14 او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید.

dine Landemærker giver han Fred, mætter dig med Hvedens Fedme;

15 خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود.

han sender sit Bud til Jorden, hastigt løber hans Ord,

16 او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند.

han lader Sne falde ned som Uld, som Aske spreder han Rim,

17 خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟

som Brødsmuler sender han Hagl, Vandene stivner af Kulde fra ham;

18 سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند.

han sender sit Ord og smelter dem, de strømmer, når han rejser sit Vejr.

19 او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل.

Han kundgør sit Ord for Jakob, sine Vedtægter og Lovbud for Israel.

20 این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد!

Så gjorde han ikke mod andre Folk, dem kundgør han ingen Lovbud. Halleluja!