< مزامیر 147 >

خداوند را سپاس باد! چه نیکوست که خدای خود را با سرود بپرستیم؛ چه لذتبخش است که او را بستاییم! 1
BOEIPA te thangthen uh. Mamih kah Pathen tingtoeng he then tih koehnah neh naepnoi rhoeprhui pai.
خداوند اورشلیم را دوباره بنا می‌کند و پراکندگان اسرائیل را جمع می‌نماید. 2
Jerusalem aka thoh BOEIPA loh a heh tih Israel te a calui.
او دلشکستگان را شفا می‌بخشد و زخمهای ایشان را می‌بندد. 3
Lungbuei a rhek rhoek te a hoeih sak tih a hma te a poi pah.
خداوند حساب ستارگان را دارد و نام هر یک از آنها را می‌داند. 4
Aisi rhoek ke amah tarhing la a tae tih a ming te rhip a sui.
خداوند ما بزرگ و تواناست و حکمت او بی‌انتهاست. 5
Mamih kah Boeipa tah len tih a thadueng khaw yet. A lungcuei te tae lek pawh.
او فروتنان را سرافراز می‌کند، اما روی شریران را به خاک می‌مالد. 6
Kodo rhoek aka tungaep BOEIPA loh halang rhoek te diklai la a kunyun sak.
خداوند را با سرودهای شکرگزاری بپرستید! او را با نغمهٔ بربط ستایش کنید! 7
BOEIPA te uemonah neh doo lamtah mamih kah Pathen te rhotoeng neh tingtoeng uh.
او ابرها را بر آسمان می‌گستراند و باران را بر زمین می‌باراند و سبزه را بر کوهها می‌رویاند، 8
Vaan ke khomai neh a thing tih diklai ham khotlan a hmoel pah dongah tlang ah sulrham a poe sak.
به حیوانات غذا می‌دهد و روزی جوجه‌کلاغها را می‌رساند. 9
A pang uh vaengah rhamsa ham neh vangak ca ham a buh a khueh pah.
خداوند به نیروی اسب رغبت ندارد و قدرت انسان او را خشنود نمی‌سازد؛ 10
Marhang kah thayung thamal neh hmae pawt tih, hlang kho dongah khaw aka ngaingaih pawh.
خشنودی او از کسانی است که او را گرامی می‌دارند و به محبت وی امید بسته‌اند. 11
Amah aka rhih so neh a sitlohnah dongah aka ngaiuep ni BOEIPA loh a ngaingaih.
ای اورشلیم، خداوند را ستایش کن! ای صهیون، خدای خود را سپاس بگو! 12
Aw Jerusalem BOEIPA taengah domyok ti lamtah, aw Zion na Pathen te thangthen laeh.
زیرا او دروازه‌هایت را محکم به روی دشمن بسته و فرزندانت را که در درون هستند برکت داده است. 13
Na vongka kah thohkalh te a caang sak tih na kotak kah na ca rhoek te yoethen a paek.
او مرزهایت را در صلح و آرامش نگه می‌دارد و تو را با بهترین نان گندم سیر می‌نماید. 14
Na khorhi ah rhoepnah a khueh tih cang tha te nang n'kum sak.
خداوند به زمین دستور می‌دهد و هر چه می‌فرماید به‌سرعت عملی می‌شود. 15
A olthui te diklai la a tueih tih a ol loh leklek yong.
او برف را مانند لحاف بر سطح زمین می‌گستراند و شبنم را همچون خاکستر همه جا پخش می‌کند. 16
Vuelsong te tumul bangla a haeh tih vueltling te hmaiphu bangla a yaal.
خداوند دانه‌های تگرگ را مانند سنگریزه فرو می‌ریزد و کیست که تاب تحمل سرمای آن را داشته باشد؟ 17
A rhaelnu te a tham la a lun vaengah a khosik hmai ah unim aka pai thai?
سپس دستور می‌دهد و یخها آب می‌شوند؛ باد می‌فرستد و آبها جاری می‌شوند. 18
A ol a tueih vaengah te rhoek yut tih a hil neh a hmuh vaengah tui la cip.
او کلام خود را به یعقوب بیان کرده است، و فرایض و قوانینش را به اسرائیل. 19
A ol te a ol bangla Jakob taengah, a oltlueh neh a laitloeknah Israel taengah a phoe sak.
این کار را تنها در مورد اسرائیل انجام داده است و نه قوم دیگری؛ لذا قومهای دیگر با شریعت او آشنا نیستند. خداوند را سپاس باد! 20
Te te namtom boeih taengah a saii pawt dongah ni laitloeknah te a ming uh pawh. BOEIPA te thangthen uh.

< مزامیر 147 >