مزامیر 146

1 سپاس بر خداوند! ای جان من، خداوند را ستایش کن.

Хвали, душе моя, Господа:

2 آری، تا زنده‌ام خداوند را سپاس خواهم گفت؛ تا نفس دارم خدای خود را ستایش خواهم کرد.

восхвалю Господа в животе моем, пою Богу моему, дондеже есмь.

3 بر رهبران انسانی توکل نکنید؛ آنها همگی فانی هستند و قادر به نجات دادن نیستند.

Не надейтеся на князи, на сыны человеческия, в нихже несть спасения.

4 وقتی آنها می‌میرند به خاک باز می‌گردند و تمام نقشه‌هایشان نقش بر آب می‌شود!

Изыдет дух его, и возвратится в землю свою: в той день погибнут вся помышления его.

5 اما خوشا به حال کسی که خدای یعقوب مددکار اوست و امیدش بر یهوه، خدای او می‌باشد،

Блажен, емуже Бог Иаковль помощник его, упование его на Господа Бога своего,

6 همان خدایی که آسمان و زمین و دریا و آنچه را که در آنهاست، آفرید. او خدایی است که همیشه نسبت به وعده‌هایش امین می‌ماند،

сотворшаго небо и землю, море, и вся, яже в них: хранящаго истину в век,

7 به داد مظلومان می‌رسد، و گرسنگان را سیر می‌کند. خداوند اسیران را آزاد می‌سازد،

творящаго суд обидимым, дающаго пищу алчущым. Господь решит окованныя:

8 چشمان کوران را باز می‌کند و آنان را که زیر بار مشقت خم شده‌اند، راست می‌گرداند. خداوند عادلان را دوست دارد،

Господь умудряет слепцы: Господь возводит низверженныя: Господь любит праведники.

9 از غریبان محافظت می‌کند، از یتیمان و بیوه‌زنان نگهداری می‌نماید؛ اما نقشه‌های شریران را نقش بر آب می‌کند.

Господь хранит пришелцы, сира и вдову приимет, и путь грешных погубит.

10 خداوند تا ابد سلطنت می‌نماید. ای اورشلیم، خدای تو در طی تمام دورانها حکمرانی خواهد کرد. خداوند را سپاس باد!

Воцарится Господь во век, Бог твой, Сионе, в род и род.