< مزامیر 146 >

سپاس بر خداوند! ای جان من، خداوند را ستایش کن. 1
Praise JAH. Praise Jehovah, my soul.
آری، تا زنده‌ام خداوند را سپاس خواهم گفت؛ تا نفس دارم خدای خود را ستایش خواهم کرد. 2
While I live, I will praise Jehovah. I will sing praises to my God as long as I exist.
بر رهبران انسانی توکل نکنید؛ آنها همگی فانی هستند و قادر به نجات دادن نیستند. 3
Do not put your trust in princes, each a son of man in whom there is no help.
وقتی آنها می‌میرند به خاک باز می‌گردند و تمام نقشه‌هایشان نقش بر آب می‌شود! 4
His spirit departs, and he returns to the earth. In that very day, his thoughts perish.
اما خوشا به حال کسی که خدای یعقوب مددکار اوست و امیدش بر یهوه، خدای او می‌باشد، 5
Blessed is the one who has the God of Jacob for his help, whose hope is in Jehovah his God,
همان خدایی که آسمان و زمین و دریا و آنچه را که در آنهاست، آفرید. او خدایی است که همیشه نسبت به وعده‌هایش امین می‌ماند، 6
who made heaven and earth, the sea, and all that is in them; who keeps truth forever;
به داد مظلومان می‌رسد، و گرسنگان را سیر می‌کند. خداوند اسیران را آزاد می‌سازد، 7
who executes justice for the oppressed; who gives food to the hungry. Jehovah frees the prisoners.
چشمان کوران را باز می‌کند و آنان را که زیر بار مشقت خم شده‌اند، راست می‌گرداند. خداوند عادلان را دوست دارد، 8
Jehovah opens the eyes of the blind. Jehovah raises up those who are bowed down. Jehovah loves the righteous.
از غریبان محافظت می‌کند، از یتیمان و بیوه‌زنان نگهداری می‌نماید؛ اما نقشه‌های شریران را نقش بر آب می‌کند. 9
Jehovah preserves the foreigners. He upholds the fatherless and widow, but the way of the wicked he turns upside down.
خداوند تا ابد سلطنت می‌نماید. ای اورشلیم، خدای تو در طی تمام دورانها حکمرانی خواهد کرد. خداوند را سپاس باد! 10
Jehovah will reign forever; your God, O Zion, to all generations. Praise JAH.

< مزامیر 146 >