مزامیر 146

1 سپاس بر خداوند! ای جان من، خداوند را ستایش کن.

Praise ye the LORD. Praise the LORD, O my soul.

2 آری، تا زنده‌ام خداوند را سپاس خواهم گفت؛ تا نفس دارم خدای خود را ستایش خواهم کرد.

While I live will I praise the LORD: I will sing praises unto my God while I have any being.

3 بر رهبران انسانی توکل نکنید؛ آنها همگی فانی هستند و قادر به نجات دادن نیستند.

Put not your trust in princes, [nor] in the son of man, in whom [there is] no help.

4 وقتی آنها می‌میرند به خاک باز می‌گردند و تمام نقشه‌هایشان نقش بر آب می‌شود!

His breath goeth forth, he returneth to his earth; in that very day his thoughts perish.

5 اما خوشا به حال کسی که خدای یعقوب مددکار اوست و امیدش بر یهوه، خدای او می‌باشد،

Happy [is he] that [hath] the God of Jacob for his help, whose hope [is] in the LORD his God:

6 همان خدایی که آسمان و زمین و دریا و آنچه را که در آنهاست، آفرید. او خدایی است که همیشه نسبت به وعده‌هایش امین می‌ماند،

Which made heaven, and earth, the sea, and all that therein [is: ] which keepeth truth for ever:

7 به داد مظلومان می‌رسد، و گرسنگان را سیر می‌کند. خداوند اسیران را آزاد می‌سازد،

Which executeth judgment for the oppressed: which giveth food to the hungry. The LORD looseth the prisoners:

8 چشمان کوران را باز می‌کند و آنان را که زیر بار مشقت خم شده‌اند، راست می‌گرداند. خداوند عادلان را دوست دارد،

The LORD openeth [the eyes of] the blind: the LORD raiseth them that are bowed down: the LORD loveth the righteous:

9 از غریبان محافظت می‌کند، از یتیمان و بیوه‌زنان نگهداری می‌نماید؛ اما نقشه‌های شریران را نقش بر آب می‌کند.

The LORD preserveth the strangers; he relieveth the fatherless and widow: but the way of the wicked he turneth upside down.

10 خداوند تا ابد سلطنت می‌نماید. ای اورشلیم، خدای تو در طی تمام دورانها حکمرانی خواهد کرد. خداوند را سپاس باد!

The LORD shall reign for ever, [even] thy God, O Zion, unto all generations. Praise ye the LORD.