مزامیر 144

1 مزمور داوود. سپاس بر خداوند که تکیه‌گاه من است و در میدان جنگ به من قوت و مهارت می‌بخشد.

[By David.] Blessed be Jehovah, my Rock, who teaches my hands to war, and my fingers to battle:

2 او همیشه با من مهربان بوده است. او سپر و قلعهٔ پناهگاه من است و مرا نجات می‌بخشد. بر او توکل دارم، زیرا قوم مرا زیر فرمان من نگه می‌دارد.

my loving kindness, my fortress, my high tower, my deliverer, my shield, and he in whom I take refuge; who subdues peoples under me.

3 ای خداوند، انسان چیست که به او توجه نمایی؟ بنی‌آدم چه ارزشی دارد که به فکر او باشی؟

Jehovah, what is man, that you care for him? Or the son of man, that you think of him?

4 عمر او دمی بیش نیست؛ روزهای زندگی‌اش همچون سایه می‌گذرد.

Man is like a breath. His days are like a shadow that passes away.

5 ای خداوند، آسمان را بشکاف و فرود بیا! کوهها را لمس کن تا از آنها دود برخیزد.

Part your heavens, Jehovah, and come down. Touch the mountains, and they will smoke.

6 رعد و برق بفرست و دشمنانت را پراکنده ساز؛ تیرهایت را پرتاب کن و آنها را از پای درآور!

Throw out lightning, and scatter them. Send out your arrows, and rout them.

7 دستت را از آسمان دراز کن و مرا نجات ده، مرا از میان آبهای عمیق نجات ده، از دست اجنبیان نجات ده.

Stretch out your hand from above, rescue me, and deliver me out of great waters, out of the hands of foreigners;

8 دهان آنها پر از دروغ است؛ قسم می‌خورند که حقیقت را خواهند گفت، اما دروغ می‌گویند.

whose mouths speak deceit, Whose right hand is a right hand of falsehood.

9 ای خدا، تو را سرودی تازه می‌سرایم! سرودم را با نغمهٔ بربطِ دَه‌تار برای تو می‌سرایم!

I will sing a new song to you, God. On a ten-stringed lyre, I will sing praises to you.

10 تو پادشاهان را نجات می‌دهی و خدمتگزارت داوود را از دم شمشیر می‌رهانی!

You are he who gives salvation to kings, who rescues David, his servant, from the deadly sword.

11 مرا از دست دشمن ظالم برهان؛ مرا از چنگ این بیگانگانی که سخنانشان سراسر دروغ است نجات ده!

Rescue me, and deliver me out of the hands of foreigners, whose mouths speak deceit, whose right hand is a right hand of falsehood.

12 باشد که پسران ما رشد کرده، همچون درختان تنومند و قدبلند شوند و دختران ما مانند پیکرهای سنگی خوش‌تراشِ قصر پادشاه گردند!

Then our sons will be like well-nurtured plants, our daughters like pillars carved to adorn a palace.

13 باشد که انبارهای ما از انواع محصولات پر شود و گوسفندانمان در صحراها هزاران هزار بره بزایند!

Our storehouses are full, filled with all kinds of provision. Our sheep bring forth thousands and ten thousands in our fields.

14 باشد که گاوانمان باردار شده، بدون زحمت بزایند! باشد که در کوچه‌هایمان صدای آه و ناله نباشد!

Our oxen will pull heavy loads. There is no breaking in, and no going away, and no outcry in our streets.

15 خوشا به حال قومی که چنین وضعی دارند و یهوه خدای ایشان است!

Blessed are the people who are in such a situation. Blessed are the people whose God is Jehovah.