مزامیر 144
| مزمور داوود. سپاس بر خداوند که تکیه‌گاه من است و در میدان جنگ به من قوت و مهارت می‌بخشد. | 1 |
BY DAVID. Blessed [is] YHWH my Rock, Who is teaching My hands for war, My fingers for battle.
| او همیشه با من مهربان بوده است. او سپر و قلعهٔ پناهگاه من است و مرا نجات می‌بخشد. بر او توکل دارم، زیرا قوم مرا زیر فرمان من نگه می‌دارد. | 2 |
My kind one, and my bulwark, My tower, and my deliverer, My shield, and in whom I have trusted, Who is subduing my people under me!
| ای خداوند، انسان چیست که به او توجه نمایی؟ بنی‌آدم چه ارزشی دارد که به فکر او باشی؟ | 3 |
YHWH, what [is] man that You know him? The son of man, that You esteem him?
| عمر او دمی بیش نیست؛ روزهای زندگی‌اش همچون سایه می‌گذرد. | 4 |
Man has been like a breath, His days [are] as a shadow passing by.
| ای خداوند، آسمان را بشکاف و فرود بیا! کوهها را لمس کن تا از آنها دود برخیزد. | 5 |
YHWH, incline Your heavens and come down, Strike against mountains, and they smoke.
| رعد و برق بفرست و دشمنانت را پراکنده ساز؛ تیرهایت را پرتاب کن و آنها را از پای درآور! | 6 |
Send forth lightning, and scatter them, Send forth Your arrows, and trouble them,
| دستت را از آسمان دراز کن و مرا نجات ده، مرا از میان آبهای عمیق نجات ده، از دست اجنبیان نجات ده. | 7 |
Send forth Your hand from on high, Free me, and deliver me from many waters, From the hand of sons of a stranger,
| دهان آنها پر از دروغ است؛ قسم می‌خورند که حقیقت را خواهند گفت، اما دروغ می‌گویند. | 8 |
Because their mouth has spoken vanity, And their right hand [is] a right hand of falsehood.
| ای خدا، تو را سرودی تازه می‌سرایم! سرودم را با نغمهٔ بربطِ دَه‌تار برای تو می‌سرایم! | 9 |
O God, I sing to You a new song, I sing praise to You on a stringed instrument of ten strings.
| تو پادشاهان را نجات می‌دهی و خدمتگزارت داوود را از دم شمشیر می‌رهانی! | 10 |
Who is giving deliverance to kings, Who is freeing His servant David from the sword of evil.
| مرا از دست دشمن ظالم برهان؛ مرا از چنگ این بیگانگانی که سخنانشان سراسر دروغ است نجات ده! | 11 |
Free me, and deliver me From the hand of sons of a stranger, Because their mouth has spoken vanity, And their right hand [is] a right hand of falsehood,
| باشد که پسران ما رشد کرده، همچون درختان تنومند و قدبلند شوند و دختران ما مانند پیکرهای سنگی خوش‌تراشِ قصر پادشاه گردند! | 12 |
Because our sons [are] as plants, Becoming great in their youth, Our daughters as hewn stones, Polished—the likeness of a palace,
| باشد که انبارهای ما از انواع محصولات پر شود و گوسفندانمان در صحراها هزاران هزار بره بزایند! | 13 |
Our granaries [are] full, bringing out from kind to kind, Our flocks are bringing forth thousands, Ten thousands in our out-places,
| باشد که گاوانمان باردار شده، بدون زحمت بزایند! باشد که در کوچه‌هایمان صدای آه و ناله نباشد! | 14 |
Our oxen are carrying, there is no breach, And there is no outgoing, And there is no crying in our broad places.
| خوشا به حال قومی که چنین وضعی دارند و یهوه خدای ایشان است! | 15 |
O the blessedness of the people that is thus, O the blessedness of the people whose God [is] YHWH!
