< مزامیر 144 >
مزمور داوود. سپاس بر خداوند که تکیهگاه من است و در میدان جنگ به من قوت و مهارت میبخشد. | 1 |
A Psalm of David. Blessed be the LORD my Rock, who traineth my hands for war, and my fingers for battle;
او همیشه با من مهربان بوده است. او سپر و قلعهٔ پناهگاه من است و مرا نجات میبخشد. بر او توکل دارم، زیرا قوم مرا زیر فرمان من نگه میدارد. | 2 |
My lovingkindness, and my fortress, my high tower, and my deliverer; my shield, and He in whom I take refuge; who subdueth my people under me.
ای خداوند، انسان چیست که به او توجه نمایی؟ بنیآدم چه ارزشی دارد که به فکر او باشی؟ | 3 |
LORD, what is man, that Thou takest knowledge of him? or the son of man, that Thou makest account of him?
عمر او دمی بیش نیست؛ روزهای زندگیاش همچون سایه میگذرد. | 4 |
Man is like unto a breath; his days are as a shadow that passeth away.
ای خداوند، آسمان را بشکاف و فرود بیا! کوهها را لمس کن تا از آنها دود برخیزد. | 5 |
O LORD, bow Thy heavens, and come down; touch the mountains, that they may smoke.
رعد و برق بفرست و دشمنانت را پراکنده ساز؛ تیرهایت را پرتاب کن و آنها را از پای درآور! | 6 |
Cast forth lightning, and scatter them; send out Thine arrows, and discomfit them.
دستت را از آسمان دراز کن و مرا نجات ده، مرا از میان آبهای عمیق نجات ده، از دست اجنبیان نجات ده. | 7 |
Stretch forth Thy hands from on high; rescue me, and deliver me out of many waters, out of the hand of strangers;
دهان آنها پر از دروغ است؛ قسم میخورند که حقیقت را خواهند گفت، اما دروغ میگویند. | 8 |
Whose mouth speaketh falsehood, and their right hand is a right hand of lying.
ای خدا، تو را سرودی تازه میسرایم! سرودم را با نغمهٔ بربطِ دَهتار برای تو میسرایم! | 9 |
O God, I will sing a new song unto Thee, upon a psaltery of ten strings will I sing praises unto Thee;
تو پادشاهان را نجات میدهی و خدمتگزارت داوود را از دم شمشیر میرهانی! | 10 |
Who givest salvation unto kings, who rescuest David Thy servant from the hurtful sword.
مرا از دست دشمن ظالم برهان؛ مرا از چنگ این بیگانگانی که سخنانشان سراسر دروغ است نجات ده! | 11 |
Rescue me, and deliver me out of the hand of strangers, whose mouth speaketh falsehood, and their right hand is a right hand of lying.
باشد که پسران ما رشد کرده، همچون درختان تنومند و قدبلند شوند و دختران ما مانند پیکرهای سنگی خوشتراشِ قصر پادشاه گردند! | 12 |
We whose sons are as plants grown up in their youth; whose daughters are as corner-pillars carved after the fashion of a palace;
باشد که انبارهای ما از انواع محصولات پر شود و گوسفندانمان در صحراها هزاران هزار بره بزایند! | 13 |
Whose garners are full, affording all manner of store; whose sheep increase by thousands and ten thousands in our fields;
باشد که گاوانمان باردار شده، بدون زحمت بزایند! باشد که در کوچههایمان صدای آه و ناله نباشد! | 14 |
Whose oxen are well laden; with no breach, and no going forth, and no outcry in our broad places;
خوشا به حال قومی که چنین وضعی دارند و یهوه خدای ایشان است! | 15 |
Happy is the people that is in such a case. Yea, happy is the people whose God is the LORD.