مزامیر 144

1 مزمور داوود. سپاس بر خداوند که تکیه‌گاه من است و در میدان جنگ به من قوت و مهارت می‌بخشد.

A Psalm. Of David. Praise be to the God of my strength, teaching my hands the use of the sword, and my fingers the art of fighting:

2 او همیشه با من مهربان بوده است. او سپر و قلعهٔ پناهگاه من است و مرا نجات می‌بخشد. بر او توکل دارم، زیرا قوم مرا زیر فرمان من نگه می‌دارد.

He is my strength, and my Rock; my high tower, and my saviour; my keeper and my hope: he gives me authority over my people.

3 ای خداوند، انسان چیست که به او توجه نمایی؟ بنی‌آدم چه ارزشی دارد که به فکر او باشی؟

Lord, what is man, that you keep him in mind? or the son of man that you take him into account?

4 عمر او دمی بیش نیست؛ روزهای زندگی‌اش همچون سایه می‌گذرد.

Man is like a breath: his life is like a shade which is quickly gone.

5 ای خداوند، آسمان را بشکاف و فرود بیا! کوهها را لمس کن تا از آنها دود برخیزد.

Come down, O Lord, from your heavens: at your touch let the mountains give out smoke.

6 رعد و برق بفرست و دشمنانت را پراکنده ساز؛ تیرهایت را پرتاب کن و آنها را از پای درآور!

With your storm-flames send them in flight: send out your arrows for their destruction.

7 دستت را از آسمان دراز کن و مرا نجات ده، مرا از میان آبهای عمیق نجات ده، از دست اجنبیان نجات ده.

Put out your hand from on high; make me free, take me safely out of the great waters, and out of the hands of strange men;

8 دهان آنها پر از دروغ است؛ قسم می‌خورند که حقیقت را خواهند گفت، اما دروغ می‌گویند.

In whose mouths are false words, and whose right hand is a right hand of deceit.

9 ای خدا، تو را سرودی تازه می‌سرایم! سرودم را با نغمهٔ بربطِ دَه‌تار برای تو می‌سرایم!

I will make a new song to you, O God; I will make melody to you on an instrument of ten cords.

10 تو پادشاهان را نجات می‌دهی و خدمتگزارت داوود را از دم شمشیر می‌رهانی!

It is God who gives salvation to kings; and who kept his servant David from the wounding sword.

11 مرا از دست دشمن ظالم برهان؛ مرا از چنگ این بیگانگانی که سخنانشان سراسر دروغ است نجات ده!

Make me free, and take me out of the hands of strange men, in whose mouths are false words, and whose right hand is a right hand of deceit.

12 باشد که پسران ما رشد کرده، همچون درختان تنومند و قدبلند شوند و دختران ما مانند پیکرهای سنگی خوش‌تراشِ قصر پادشاه گردند!

Our sons are like tall young plants; and our daughters like the shining stones of a king's house;

13 باشد که انبارهای ما از انواع محصولات پر شود و گوسفندانمان در صحراها هزاران هزار بره بزایند!

Our store-houses are full of all good things; and our sheep give birth to thousands and ten thousands in our fields.

14 باشد که گاوانمان باردار شده، بدون زحمت بزایند! باشد که در کوچه‌هایمان صدای آه و ناله نباشد!

Our oxen are well weighted down; our cows give birth safely; there is no going out, and there is no cry of sorrow in our open places.

15 خوشا به حال قومی که چنین وضعی دارند و یهوه خدای ایشان است!

Happy is the nation whose ways are so ordered: yes, happy is the nation whose God is the Lord.