< مزامیر 139 >

برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خداوند، تو مرا آزموده و شناخته‌ای. 1
Müzik şefi için - Davut'un mezmuru Ya RAB, sınayıp tanıdın beni.
تو از نشستن و برخاستن من آگاهی. فکرهای من از تو پوشیده نیست. 2
Oturup kalkışımı bilirsin, Niyetimi uzaktan anlarsın.
تو کار کردن و خوابیدن مرا زیر نظر داری و از همهٔ راهها و روشهای من باخبر هستی. 3
Gittiğim yolu, yattığım yeri inceden inceye elersin, Bütün yaptıklarımdan haberin var.
حتی پیش از آنکه سخنی بر زبان آورم تو آن را می‌دانی. 4
Daha sözü ağzıma almadan, Söyleyeceğim her şeyi bilirsin, ya RAB.
مرا از هر سو احاطه کرده‌ای و دست محافظ خود را بر من نهاده‌ای. 5
Beni çepeçevre kuşattın, Elini üzerime koydun.
شناختی که تو از من داری بسیار عمیق است و من یارای درک آن را ندارم. 6
Kaldıramam böylesi bir bilgiyi, Başa çıkamam, erişemem.
از روح کجا می‌توانم بگریزم؟ از حضور تو کجا می‌توانم بروم؟ 7
Nereye gidebilirim senin Ruhun'dan, Nereye kaçabilirim huzurundan?
اگر به آسمان صعود کنم، تو در آنجا هستی؛ اگر به اعماق زمین فرو روم، تو در آنجا هستی. (Sheol h7585) 8
Göklere çıksam, oradasın, Ölüler diyarına yatak sersem, yine oradasın. (Sheol h7585)
اگر بر بالهای سحر سوار شوم و به آن سوی دریاها پرواز کنم، 9
Seherin kanatlarını alıp uçsam, Denizin ötesine konsam,
در آنجا نیز حضور داری و با نیروی دست خود مرا هدایت خواهی کرد. 10
Orada bile elin yol gösterir bana, Sağ elin tutar beni.
اگر خود را در تاریکی پنهان کنم یا روشنایی اطراف خود را به ظلمت شب تبدیل کنم، 11
Desem ki, “Karanlık beni kaplasın, Çevremdeki aydınlık geceye dönsün.”
نزد تو تاریکی تاریک نخواهد بود و شب همچون روز روشن خواهد بود. شب و روز در نظر تو یکسان است. 12
Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için, Gece, gündüz gibi ışıldar, Karanlıkla aydınlık birdir senin için.
تو همۀ اعضای ظریف درون بدن مرا آفریدی؛ تو مرا در رَحِم مادرم در هم تنیدی. 13
İç varlığımı sen yarattın, Annemin rahminde beni sen ördün.
تو را شکر می‌کنم که مرا اینچنین شگفت‌انگیز آفریده‌ای! با تمام وجود دریافته‌ام که کارهای تو عظیم و شگفت‌انگیز است. 14
Sana övgüler sunarım, Çünkü müthiş ve harika yaratılmışım. Ne harika işlerin var! Bunu çok iyi bilirim.
وقتی استخوانهایم در رحم مادرم به دقت شکل می‌گرفت و من در نهان نمو می‌کردم، تو از وجود من آگاه بودی؛ 15
Gizli yerde yaratıldığımda, Yerin derinliklerinde örüldüğümde, Bedenim senden gizli değildi.
حتی پیش از آنکه من به وجود بیایم تو مرا دیده بودی. پیش از آنکه روزهای زندگی من آغاز شود، تو همهٔ آنها را در دفتر خود ثبت کرده بودی. 16
Henüz döl yatağındayken gözlerin gördü beni; Bana ayrılan günlerin hiçbiri gelmeden, Hepsi senin kitabına yazılmıştı.
خدایا، چه عالی و چه گرانبها هستند نقشه‌هایی که تو برای من داشته‌ای! 17
Hakkımdaki düşüncelerin ne değerli, ey Tanrı, Sayıları ne çok!
حتی قادر به شمارش آنها نیستم؛ آنها از دانه‌های شن نیز بیشترند! هر روز که از خواب بیدار می‌شوم کماکان خود را در حضور تو می‌بینم. 18
Kum tanelerinden fazladır saymaya kalksam. Uyanıyorum, hâlâ seninleyim.
خدایا، بدکاران را نابود کن! ای جنایتکاران از من دور شوید! 19
Ey Tanrı, keşke kötüleri öldürsen! Ey eli kanlı insanlar, uzaklaşın benden!
خداوندا، آنان دربارهٔ تو سخنان زشت بر زبان می‌آورند و به تو کفر می‌گویند. 20
Çünkü senin için kötü konuşuyorlar, Adını kötüye kullanıyor düşmanların.
پس ای خداوند، آیا حق ندارم از کسانی که از تو نفرت دارند، متنفر باشم؟ 21
Ya RAB, nasıl tiksinmem senden tiksinenlerden? Nasıl iğrenmem sana başkaldıranlardan?
آری، از آنها بسیار متنفر خواهم بود و دشمنان تو را دشمنان خود تلقی خواهم کرد! 22
Onlardan tümüyle nefret ediyor, Onları düşman sayıyorum.
خدایا، مرا بیازما و دلم را بشناس؛ مرا امتحان کن و افکار پریشانم را بدان. 23
Ey Tanrı, yokla beni, tanı yüreğimi, Sına beni, öğren kaygılarımı.
ببین آیا فساد و نادرستی در من هست؟ تو مرا به راه حیات جاوید هدایت فرما. 24
Bak, seni gücendiren bir yönüm var mı, Öncülük et bana sonsuz yaşam yolunda!

< مزامیر 139 >