مزامیر 139

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خداوند، تو مرا آزموده و شناخته‌ای.

En Psalm Davids, till att föresjunga. Herre, du utransakar mig, och känner mig.

2 تو از نشستن و برخاستن من آگاهی. فکرهای من از تو پوشیده نیست.

Ehvad jag sitter eller uppstår, vetst du det; du förstår mina tankar fjerran.

3 تو کار کردن و خوابیدن مرا زیر نظر داری و از همهٔ راهها و روشهای من باخبر هستی.

Ehvad jag går, eller ligger, så äst du omkring mig, och ser alla mina vägar.

4 حتی پیش از آنکه سخنی بر زبان آورم تو آن را می‌دانی.

Ty si, det är intet ord på mine tungo, det du, Herre, icke allt vetst.

5 مرا از هر سو احاطه کرده‌ای و دست محافظ خود را بر من نهاده‌ای.

Du skaffar hvad jag både förr och efter gör, och håller dina hand öfver mig.

6 شناختی که تو از من داری بسیار عمیق است و من یارای درک آن را ندارم.

Sådana kunskap är mig för underlig, och för hög; jag kan icke begripat.

7 از روح کجا می‌توانم بگریزم؟ از حضور تو کجا می‌توانم بروم؟

Hvart skall jag gå för dinom anda? Och hvart skall jag fly för ditt ansigte?

8 اگر به آسمان صعود کنم، تو در آنجا هستی؛ اگر به اعماق زمین فرو روم، تو در آنجا هستی. (Sheol h7585)

Fore jag upp i himmelen, så äst du der. Bäddade jag åt mig i helvete, si, så äst du ock der. (Sheol h7585)

9 اگر بر بالهای سحر سوار شوم و به آن سوی دریاها پرواز کنم،

Toge jag morgonrodnans vingar, och blefve ytterst i hafvet,

10 در آنجا نیز حضور داری و با نیروی دست خود مرا هدایت خواهی کرد.

Så skulle dock din hand der föra mig, och din högra hand hålla mig.

11 اگر خود را در تاریکی پنهان کنم یا روشنایی اطراف خود را به ظلمت شب تبدیل کنم،

Om jag sade: Mörker må betäcka mig, så måste natten ock vara ljus omkring mig.

12 نزد تو تاریکی تاریک نخواهد بود و شب همچون روز روشن خواهد بود. شب و روز در نظر تو یکسان است.

Ty ock mörkret är icke mörkt när dig, och natten lyser såsom dagen; mörkret är såsom ljuset.

13 تو همۀ اعضای ظریف درون بدن مرا آفریدی؛ تو مرا در رَحِم مادرم در هم تنیدی.

Du hafver mina njurar i dine magt; du vast öfver mig i moderlifvet.

14 تو را شکر می‌کنم که مرا اینچنین شگفت‌انگیز آفریده‌ای! با تمام وجود دریافته‌ام که کارهای تو عظیم و شگفت‌انگیز است.

Jag tackar dig derföre, att jag underliga gjord är. Underlig äro din verk, och det besinnar min själ väl.

15 وقتی استخوانهایم در رحم مادرم به دقت شکل می‌گرفت و من در نهان نمو می‌کردم، تو از وجود من آگاه بودی؛

Mine ben voro dig intet fördolde, då jag uti det hemliga gjord var; då jag skapad vardt nedre i jordene.

16 حتی پیش از آنکه من به وجود بیایم تو مرا دیده بودی. پیش از آنکه روزهای زندگی من آغاز شود، تو همهٔ آنها را در دفتر خود ثبت کرده بودی.

Din ögon sågo mig, då jag ännu oberedd var; och alla dagar voro uti dine bok skrefne, de ännu varda skulle, och ingen af dem kommen var.

17 خدایا، چه عالی و چه گرانبها هستند نقشه‌هایی که تو برای من داشته‌ای!

Men huru kostelige äro för mig, Gud, dina tankar! O! huru stort är deras tal!

18 حتی قادر به شمارش آنها نیستم؛ آنها از دانه‌های شن نیز بیشترند! هر روز که از خواب بیدار می‌شوم کماکان خود را در حضور تو می‌بینم.

Skulle jag räkna dem, så vorde de flere än sanden. När jag uppvaknar, är jag ändå när dig.

19 خدایا، بدکاران را نابود کن! ای جنایتکاران از من دور شوید!

Ack! Gud, att du dråpe de ogudaktiga, och de blodgirige ifrå mig vika måste.

20 خداوندا، آنان دربارهٔ تو سخنان زشت بر زبان می‌آورند و به تو کفر می‌گویند.

Ty de tala om dig försmädeliga, och dine ovänner upphäfva sig utan sak.

21 پس ای خداوند، آیا حق ندارم از کسانی که از تو نفرت دارند، متنفر باشم؟

Jag hatar ju, Herre, de som dig hata, och mig förtryter om dem, att de sig emot dig sätta.

22 آری، از آنها بسیار متنفر خواهم بود و دشمنان تو را دشمنان خود تلقی خواهم کرد!

Jag hatar dem med rätt allvar; derföre äro de mig hätske.

23 خدایا، مرا بیازما و دلم را بشناس؛ مرا امتحان کن و افکار پریشانم را بدان.

Utransaka mig, Gud, och få veta mitt hjerta. Bepröfva mig, och förnim, huru jag menar det;

24 ببین آیا فساد و نادرستی در من هست؟ تو مرا به راه حیات جاوید هدایت فرما.

Och se till, om jag på enom ondom väg är, och led mig på den eviga vägen.