مزامیر 139

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خداوند، تو مرا آزموده و شناخته‌ای.

Jehová, tú me has examinado, y conocido.

2 تو از نشستن و برخاستن من آگاهی. فکرهای من از تو پوشیده نیست.

Tú has conocido mi sentarme y mi levantarme, has entendido desde lejos mis pensamientos.

3 تو کار کردن و خوابیدن مرا زیر نظر داری و از همهٔ راهها و روشهای من باخبر هستی.

Mi senda, y mi acostarme has rodeado; y todos mis caminos has conocido.

4 حتی پیش از آنکه سخنی بر زبان آورم تو آن را می‌دانی.

Porque aun no está la palabra en mi lengua, y, he aquí, Jehová, tú la supiste toda.

5 مرا از هر سو احاطه کرده‌ای و دست محافظ خود را بر من نهاده‌ای.

Detrás y delante tú me formaste; y pusiste sobre mí tu mano.

6 شناختی که تو از من داری بسیار عمیق است و من یارای درک آن را ندارم.

Más maravillosa es la ciencia que mi capacidad: alta es, no puedo comprenderla.

7 از روح کجا می‌توانم بگریزم؟ از حضور تو کجا می‌توانم بروم؟

¿A dónde me iré de tu Espíritu? ¿y a dónde huiré de delante de ti?

8 اگر به آسمان صعود کنم، تو در آنجا هستی؛ اگر به اعماق زمین فرو روم، تو در آنجا هستی. (Sheol h7585)

Si subiere a los cielos, allí estás tú; y si hiciere mi estrado en el infierno, héte allí. (Sheol h7585)

9 اگر بر بالهای سحر سوار شوم و به آن سوی دریاها پرواز کنم،

Si tomare las alas del alba, y habitare en el cabo de la mar,

10 در آنجا نیز حضور داری و با نیروی دست خود مرا هدایت خواهی کرد.

Aun allí me guiará tu mano; y me trabará tu diestra.

11 اگر خود را در تاریکی پنهان کنم یا روشنایی اطراف خود را به ظلمت شب تبدیل کنم،

Si dijere: Ciertamente las tinieblas me encubrirán: aun la noche resplandecerá por causa de mí.

12 نزد تو تاریکی تاریک نخواهد بود و شب همچون روز روشن خواهد بود. شب و روز در نظر تو یکسان است.

Aun las tinieblas no encubren nada de ti; y la noche resplandece como el día: las tinieblas son como la luz.

13 تو همۀ اعضای ظریف درون بدن مرا آفریدی؛ تو مرا در رَحِم مادرم در هم تنیدی.

Porque tú poseiste mis riñones; cubrísteme en el vientre de mi madre.

14 تو را شکر می‌کنم که مرا اینچنین شگفت‌انگیز آفریده‌ای! با تمام وجود دریافته‌ام که کارهای تو عظیم و شگفت‌انگیز است.

Confesarte he, porque terribles y maravillosas son tus obras: estoy maravillado, y mi alma lo conoce en gran manera.

15 وقتی استخوانهایم در رحم مادرم به دقت شکل می‌گرفت و من در نهان نمو می‌کردم، تو از وجود من آگاه بودی؛

No fue encubierto mi cuerpo de ti, aunque yo fui hecho en secreto: fue entretejido en los profundos de la tierra.

16 حتی پیش از آنکه من به وجود بیایم تو مرا دیده بودی. پیش از آنکه روزهای زندگی من آغاز شود، تو همهٔ آنها را در دفتر خود ثبت کرده بودی.

Mi imperfección vieron tus ojos; y en tu libro estaban todas aquellas cosas escritas, que fueron entonces formadas, sin faltar una de ellas.

17 خدایا، چه عالی و چه گرانبها هستند نقشه‌هایی که تو برای من داشته‌ای!

Así que ¡cuán preciosos me son tus pensamientos, o! Dios! ¡Cuán multiplicadas son sus cuentas!

18 حتی قادر به شمارش آنها نیستم؛ آنها از دانه‌های شن نیز بیشترند! هر روز که از خواب بیدار می‌شوم کماکان خود را در حضور تو می‌بینم.

Si las cuento, multiplícanse más que la arena: despierto, y aun estoy contigo.

19 خدایا، بدکاران را نابود کن! ای جنایتکاران از من دور شوید!

Si matases, o! Dios, al impío; y los varones de sangres se quitasen de mí;

20 خداوندا، آنان دربارهٔ تو سخنان زشت بر زبان می‌آورند و به تو کفر می‌گویند.

Que te dicen blasfemias: ensoberbécense en vano tus enemigos.

21 پس ای خداوند، آیا حق ندارم از کسانی که از تو نفرت دارند، متنفر باشم؟

¿No tuve en odio, o! Jehová, a los que te aborrecieron? ¿y peleo contra tus enemigos?

22 آری، از آنها بسیار متنفر خواهم بود و دشمنان تو را دشمنان خود تلقی خواهم کرد!

De entero odio los aborrecí: túvelos por enemigos.

23 خدایا، مرا بیازما و دلم را بشناس؛ مرا امتحان کن و افکار پریشانم را بدان.

Examíname, o! Dios, y conoce mi corazón: pruébame, y conoce mis pensamientos.

24 ببین آیا فساد و نادرستی در من هست؟ تو مرا به راه حیات جاوید هدایت فرما.

Y ve si hay en mí camino de perversidad; y guíame en el camino del mundo.