مزامیر 139

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خداوند، تو مرا آزموده و شناخته‌ای.

Načelniku godbe: psalm Davidov. Gospod, preiskuješ me in spoznavaš.

2 تو از نشستن و برخاستن من آگاهی. فکرهای من از تو پوشیده نیست.

Ti poznavaš sedenje moje in vstajanje moje; misel mojo umeš od daleč.

3 تو کار کردن و خوابیدن مرا زیر نظر داری و از همهٔ راهها و روشهای من باخبر هستی.

Hojo mojo in ležo mojo obsezaš, in znana so ti vsa pota moja.

4 حتی پیش از آنکه سخنی بر زبان آورم تو آن را می‌دانی.

Ko ni še govor na jeziku mojem, glej, Gospod, poznaš ga vsega.

5 مرا از هر سو احاطه کرده‌ای و دست محافظ خود را بر من نهاده‌ای.

Zadaj in spredaj me obdajaš, in name pokladaš roko svojo.

6 شناختی که تو از من داری بسیار عمیق است و من یارای درک آن را ندارم.

Prečudovita je vednost tvoja, da bi te varal; visoka je, ne morem je preseči.

7 از روح کجا می‌توانم بگریزم؟ از حضور تو کجا می‌توانم بروم؟

Kam naj grem pred duhom tvojim, ali kam naj bežim pred tvojim obličjem?

8 اگر به آسمان صعود کنم، تو در آنجا هستی؛ اگر به اعماق زمین فرو روم، تو در آنجا هستی. (Sheol h7585)

Ko bi stopil na nebesa, tam si; ali bi ležišče izbral v grobu, glej tu si. (Sheol h7585)

9 اگر بر بالهای سحر سوار شوم و به آن سوی دریاها پرواز کنم،

Ko bi si vzel zarije peroti, da bi prebival na pokrajini morja,

10 در آنجا نیز حضور داری و با نیروی دست خود مرا هدایت خواهی کرد.

Tudi tja bi me spremljala tvoja roka, in zgrabila bi me desnica tvoja.

11 اگر خود را در تاریکی پنهان کنم یا روشنایی اطراف خود را به ظلمت شب تبدیل کنم،

Ko bi pa rekel: Temé me bodo vsaj pokrile kakor z mrakom; vendar noč je svetloba okolo mene.

12 نزد تو تاریکی تاریک نخواهد بود و شب همچون روز روشن خواهد بود. شب و روز در نظر تو یکسان است.

Tudi temé ne morejo tako omračiti, da bi ti ne videl skozi; ampak noč razsvetljuje kakor dan, tako so temé kakor luč.

13 تو همۀ اعضای ظریف درون بدن مرا آفریدی؛ تو مرا در رَحِم مادرم در هم تنیدی.

Ti namreč imaš v lasti ledvice moje; pokrival si me v telesu matere moje.

14 تو را شکر می‌کنم که مرا اینچنین شگفت‌انگیز آفریده‌ای! با تمام وجود دریافته‌ام که کارهای تو عظیم و شگفت‌انگیز است.

Slavim te zato, ker ogledujoč tista dela strmim, čudovita dela tvoja predobro pozna srce moje.

15 وقتی استخوانهایم در رحم مادرم به دقت شکل می‌گرفت و من در نهان نمو می‌کردم، تو از وجود من آگاه بودی؛

Skrita ni tebi moja moč, odkar sem ustvarjen bil na skrivnem; umetno narejen, kakor v zemlje globočinah.

16 حتی پیش از آنکه من به وجود بیایم تو مرا دیده بودی. پیش از آنکه روزهای زندگی من آغاز شود، تو همهٔ آنها را در دفتر خود ثبت کرده بودی.

Testo moje vidijo tvoje oči, in v knjigi tvoji je pisano vse to; od kar se je narejalo, ko ni bilo še nič tega.

17 خدایا، چه عالی و چه گرانبها هستند نقشه‌هایی که تو برای من داشته‌ای!

Zatorej pri meni, o kako dražestne so misli tvoje, o Bog mogočni! Kako preobila njih števila!

18 حتی قادر به شمارش آنها نیستم؛ آنها از دانه‌های شن نیز بیشترند! هر روز که از خواب بیدار می‌شوم کماکان خود را در حضور تو می‌بینم.

Našteval bi jih, a več jih je ko peska, čujem naj še s teboj.

19 خدایا، بدکاران را نابود کن! ای جنایتکاران از من دور شوید!

O da bi pokončal, o Bog, krivičnega; in može krvoločne, rekoč: Poberite se izpred mene.

20 خداوندا، آنان دربارهٔ تو سخنان زشت بر زبان می‌آورند و به تو کفر می‌گویند.

Kateri zoper tebe govoré pregrešno; kateri povzdigujejo nično sovražnike tvoje.

21 پس ای خداوند، آیا حق ندارم از کسانی که از تو نفرت دارند، متنفر باشم؟

Ali ne sovražim, o Gospod, sovražnikov tvojih, in se ne mučim v zaničevanji do njih, ki se spenjajo zoper tebe?

22 آری، از آنها بسیار متنفر خواهم بود و دشمنان تو را دشمنان خود تلقی خواهم کرد!

S popolnim sovraštvom jih sovražim; za neprijatelje so meni.

23 خدایا، مرا بیازما و دلم را بشناس؛ مرا امتحان کن و افکار پریشانم را بدان.

Preiskuj me, Bog mogočni, in spoznaj srce moje; izkusi me in spoznaj misli moje.

24 ببین آیا فساد و نادرستی در من هست؟ تو مرا به راه حیات جاوید هدایت فرما.

In glej, hodim li po potu, tebi nadležnem; in vodi me po večnem potu.