مزامیر 139

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خداوند، تو مرا آزموده و شناخته‌ای.

Til songmeisteren; av David; ein salme. Herre, du ransakar meg og kjenner meg.

2 تو از نشستن و برخاستن من آگاهی. فکرهای من از تو پوشیده نیست.

Um eg sit eller stend upp, so veit du det, du skynar min tanke langan veg.

3 تو کار کردن و خوابیدن مرا زیر نظر داری و از همهٔ راهها و روشهای من باخبر هستی.

Mi gonga og lega røyner du ut, og alle mine vegar kjenner du grant.

4 حتی پیش از آنکه سخنی بر زبان آورم تو آن را می‌دانی.

For det er inkje ord på mi tunga - sjå, Herre, du kjenner det alt til fullnads.

5 مرا از هر سو احاطه کرده‌ای و دست محافظ خود را بر من نهاده‌ای.

Bak og framme held du ikring meg, og du legg di hand på meg.

6 شناختی که تو از من داری بسیار عمیق است و من یارای درک آن را ندارم.

Slik kunnskap er meg for underleg, han er for høg, eg kann ikkje greida honom.

7 از روح کجا می‌توانم بگریزم؟ از حضور تو کجا می‌توانم بروم؟

Kvar skal eg fara frå din ande, og kvar skal eg fly ifrå ditt andlit?

8 اگر به آسمان صعود کنم، تو در آنجا هستی؛ اگر به اعماق زمین فرو روم، تو در آنجا هستی. (Sheol h7585)

For eg upp til himmelen, so er du der, og reidde eg seng i helheimen, sjå, der er du og. (Sheol h7585)

9 اگر بر بالهای سحر سوار شوم و به آن سوی دریاها پرواز کنم،

Tek eg vengjerne til morgonroden, slo eg meg ned ved ytste havet,

10 در آنجا نیز حضور داری و با نیروی دست خود مرا هدایت خواهی کرد.

di hand vilde leida meg ogso der, og di høgre hand vilde halda meg fast.

11 اگر خود را در تاریکی پنهان کنم یا روشنایی اطراف خود را به ظلمت شب تبدیل کنم،

Og sagde eg: «Myrker løyne meg, og ljoset verte natt ikringum meg, »

12 نزد تو تاریکی تاریک نخواهد بود و شب همچون روز روشن خواهد بود. شب و روز در نظر تو یکسان است.

so vilde ikkje heller myrkret gjera noko myrkt for deg, og natti vilde vera ljos som dagen, myrkret vilde vera som ljoset.

13 تو همۀ اعضای ظریف درون بدن مرا آفریدی؛ تو مرا در رَحِم مادرم در هم تنیدی.

For du hev skapt mine nyro, du hev verka meg i morsliv.

14 تو را شکر می‌کنم که مرا اینچنین شگفت‌انگیز آفریده‌ای! با تمام وجود دریافته‌ام که کارهای تو عظیم و شگفت‌انگیز است.

Eg takkar deg, av di eg er laga på øgjeleg underfull vis; underfulle er dine verk, og mi sjæl veit det so vel.

15 وقتی استخوانهایم در رحم مادرم به دقت شکل می‌گرفت و من در نهان نمو می‌کردم، تو از وجود من آگاه بودی؛

Mine bein var ikkje dulde for deg då eg vart laga i løynd, då eg med kunst vart verka djupt i jordi.

16 حتی پیش از آنکه من به وجود بیایم تو مرا دیده بودی. پیش از آنکه روزهای زندگی من آغاز شود، تو همهٔ آنها را در دفتر خود ثبت کرده بودی.

Då eg var eit foster, såg dine augo meg, og i di bok vart dei alle uppskrivne, dei dagar som vart fastsette, då ikkje ein av deim var komen.

17 خدایا، چه عالی و چه گرانبها هستند نقشه‌هایی که تو برای من داشته‌ای!

Og kor dyre dine tankar er for meg, du Gud, kor store summarne er av deim!

18 حتی قادر به شمارش آنها نیستم؛ آنها از دانه‌های شن نیز بیشترند! هر روز که از خواب بیدار می‌شوم کماکان خود را در حضور تو می‌بینم.

Vil eg telja deim, so er dei fleire enn sand; eg vaknar, og endå er eg hjå deg.

19 خدایا، بدکاران را نابود کن! ای جنایتکاران از من دور شوید!

Gud, gjev du vilde drepa den ugudlege! og de, blodfuse menner, vik burt frå meg -

20 خداوندا، آنان دربارهٔ تو سخنان زشت بر زبان می‌آورند و به تو کفر می‌گویند.

dei som nemner deg med fulskap, brukar ditt namn til lygn - dine fiendar!

21 پس ای خداوند، آیا حق ندارم از کسانی که از تو نفرت دارند، متنفر باشم؟

Skulde eg ikkje, Herre, hata deim som hatar deg, og styggjast ved deim som stend deg imot?

22 آری، از آنها بسیار متنفر خواهم بود و دشمنان تو را دشمنان خود تلقی خواهم کرد!

Med det sterkaste hatet hatar eg deim, fiendar er dei for meg.

23 خدایا، مرا بیازما و دلم را بشناس؛ مرا امتحان کن و افکار پریشانم را بدان.

Ransaka meg, Gud, og kjenn mitt hjarta! Prøv meg og kjenn mine tankar!

24 ببین آیا فساد و نادرستی در من هست؟ تو مرا به راه حیات جاوید هدایت فرما.

Og sjå um eg er på veg til pinsla, og leid meg på æveleg veg!