مزامیر 139
| برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خداوند، تو مرا آزموده و شناخته‌ای. | 1 |
In finem, psalmus David. Domine, probasti me, et cognovisti me;
| تو از نشستن و برخاستن من آگاهی. فکرهای من از تو پوشیده نیست. | 2 |
tu cognovisti sessionem meam et resurrectionem meam.
| تو کار کردن و خوابیدن مرا زیر نظر داری و از همهٔ راهها و روشهای من باخبر هستی. | 3 |
Intellexisti cogitationes meas de longe; semitam meam et funiculum meum investigasti:
| حتی پیش از آنکه سخنی بر زبان آورم تو آن را می‌دانی. | 4 |
et omnes vias meas prævidisti, quia non est sermo in lingua mea.
| مرا از هر سو احاطه کرده‌ای و دست محافظ خود را بر من نهاده‌ای. | 5 |
Ecce, Domine, tu cognovisti omnia, novissima et antiqua. Tu formasti me, et posuisti super me manum tuam.
| شناختی که تو از من داری بسیار عمیق است و من یارای درک آن را ندارم. | 6 |
Mirabilis facta est scientia tua ex me; confortata est, et non potero ad eam.
| از روح کجا می‌توانم بگریزم؟ از حضور تو کجا می‌توانم بروم؟ | 7 |
Quo ibo a spiritu tuo? et quo a facie tua fugiam?
| اگر به آسمان صعود کنم، تو در آنجا هستی؛ اگر به اعماق زمین فرو روم، تو در آنجا هستی. (Sheol h7585) | 8 |
Si ascendero in cælum, tu illic es; si descendero in infernum, ades. (Sheol h7585)
| اگر بر بالهای سحر سوار شوم و به آن سوی دریاها پرواز کنم، | 9 |
Si sumpsero pennas meas diluculo, et habitavero in extremis maris,
| در آنجا نیز حضور داری و با نیروی دست خود مرا هدایت خواهی کرد. | 10 |
etenim illuc manus tua deducet me, et tenebit me dextera tua.
| اگر خود را در تاریکی پنهان کنم یا روشنایی اطراف خود را به ظلمت شب تبدیل کنم، | 11 |
Et dixi: Forsitan tenebræ conculcabunt me; et nox illuminatio mea in deliciis meis.
| نزد تو تاریکی تاریک نخواهد بود و شب همچون روز روشن خواهد بود. شب و روز در نظر تو یکسان است. | 12 |
Quia tenebræ non obscurabuntur a te, et nox sicut dies illuminabitur: sicut tenebræ ejus, ita et lumen ejus.
| تو همۀ اعضای ظریف درون بدن مرا آفریدی؛ تو مرا در رَحِم مادرم در هم تنیدی. | 13 |
Quia tu possedisti renes meos; suscepisti me de utero matris meæ.
| تو را شکر می‌کنم که مرا اینچنین شگفت‌انگیز آفریده‌ای! با تمام وجود دریافته‌ام که کارهای تو عظیم و شگفت‌انگیز است. | 14 |
Confitebor tibi, quia terribiliter magnificatus es; mirabilia opera tua, et anima mea cognoscit nimis.
| وقتی استخوانهایم در رحم مادرم به دقت شکل می‌گرفت و من در نهان نمو می‌کردم، تو از وجود من آگاه بودی؛ | 15 |
Non est occultatum os meum a te, quod fecisti in occulto; et substantia mea in inferioribus terræ.
| حتی پیش از آنکه من به وجود بیایم تو مرا دیده بودی. پیش از آنکه روزهای زندگی من آغاز شود، تو همهٔ آنها را در دفتر خود ثبت کرده بودی. | 16 |
Imperfectum meum viderunt oculi tui, et in libro tuo omnes scribentur. Dies formabuntur, et nemo in eis.
| خدایا، چه عالی و چه گرانبها هستند نقشه‌هایی که تو برای من داشته‌ای! | 17 |
Mihi autem nimis honorificati sunt amici tui, Deus; nimis confortatus est principatus eorum.
| حتی قادر به شمارش آنها نیستم؛ آنها از دانه‌های شن نیز بیشترند! هر روز که از خواب بیدار می‌شوم کماکان خود را در حضور تو می‌بینم. | 18 |
Dinumerabo eos, et super arenam multiplicabuntur. Exsurrexi, et adhuc sum tecum.
| خدایا، بدکاران را نابود کن! ای جنایتکاران از من دور شوید! | 19 |
Si occideris, Deus, peccatores, viri sanguinum, declinate a me:
| خداوندا، آنان دربارهٔ تو سخنان زشت بر زبان می‌آورند و به تو کفر می‌گویند. | 20 |
quia dicitis in cogitatione: Accipient in vanitate civitates tuas.
| پس ای خداوند، آیا حق ندارم از کسانی که از تو نفرت دارند، متنفر باشم؟ | 21 |
Nonne qui oderunt te, Domine, oderam, et super inimicos tuos tabescebam?
| آری، از آنها بسیار متنفر خواهم بود و دشمنان تو را دشمنان خود تلقی خواهم کرد! | 22 |
Perfecto odio oderam illos, et inimici facti sunt mihi.
| خدایا، مرا بیازما و دلم را بشناس؛ مرا امتحان کن و افکار پریشانم را بدان. | 23 |
Proba me, Deus, et scito cor meum; interroga me, et cognosce semitas meas.
| ببین آیا فساد و نادرستی در من هست؟ تو مرا به راه حیات جاوید هدایت فرما. | 24 |
Et vide si via iniquitatis in me est, et deduc me in via æterna.
