مزامیر 139

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خداوند، تو مرا آزموده و شناخته‌ای.

Pour la fin, psaume de David.

2 تو از نشستن و برخاستن من آگاهی. فکرهای من از تو پوشیده نیست.

C’est vous qui avez connu mon coucher et mon lever.

3 تو کار کردن و خوابیدن مرا زیر نظر داری و از همهٔ راهها و روشهای من باخبر هستی.

Vous avez compris de loin mes pensées; vous avez observé mes sentiers et le cours de ma vie.

4 حتی پیش از آنکه سخنی بر زبان آورم تو آن را می‌دانی.

Et toutes mes voies, vous les avez prévues; car il n’y a point de parole sur ma langue.

5 مرا از هر سو احاطه کرده‌ای و دست محافظ خود را بر من نهاده‌ای.

Voilà que vous. Seigneur, vous avez connu toutes les choses nouvelles et anciennes: c’est vous qui m’avez formé, et qui avez mis sur moi votre main.

6 شناختی که تو از من داری بسیار عمیق است و من یارای درک آن را ندارم.

Votre science est devenue admirable pour moi: elle est affermie, et je ne pourrai pas y atteindre.

7 از روح کجا می‌توانم بگریزم؟ از حضور تو کجا می‌توانم بروم؟

Où irai-je pour me dérober à votre esprit? où fuirai-je devant votre face?

8 اگر به آسمان صعود کنم، تو در آنجا هستی؛ اگر به اعماق زمین فرو روم، تو در آنجا هستی. (Sheol h7585)

Si je monte au ciel, vous y êtes; si je descends dans l’enfer, vous y êtes présent. (Sheol h7585)

9 اگر بر بالهای سحر سوار شوم و به آن سوی دریاها پرواز کنم،

Si je prends mes ailes au point du jour, et que j’habite aux extrémités de la mer,

10 در آنجا نیز حضور داری و با نیروی دست خود مرا هدایت خواهی کرد.

Là encore votre main me conduira, et votre droite me retiendra.

11 اگر خود را در تاریکی پنهان کنم یا روشنایی اطراف خود را به ظلمت شب تبدیل کنم،

Et j’ai dit: Peut-être que les ténèbres me couvriront; et la nuit est une lumière autour de moi dans mes plaisirs,

12 نزد تو تاریکی تاریک نخواهد بود و شب همچون روز روشن خواهد بود. شب و روز در نظر تو یکسان است.

Parce que les ténèbres ne seront pas obscures pour vous, et la nuit sera éclairée comme le jour: comme sont les ténèbres de celle-là, de même aussi est la lumière de celui-ci.

13 تو همۀ اعضای ظریف درون بدن مرا آفریدی؛ تو مرا در رَحِم مادرم در هم تنیدی.

Parce que c’est vous qui êtes en possession de mes reins, vous m’avez reçu dès le sein de ma mère.

14 تو را شکر می‌کنم که مرا اینچنین شگفت‌انگیز آفریده‌ای! با تمام وجود دریافته‌ام که کارهای تو عظیم و شگفت‌انگیز است.

Je vous glorifierai, parce que vous avez montré d’une manière terrible votre magnificence: admirables sont vos œuvres, mon âme le reconnaît parfaitement.

15 وقتی استخوانهایم در رحم مادرم به دقت شکل می‌گرفت و من در نهان نمو می‌کردم، تو از وجود من آگاه بودی؛

Mes os n’ont pas été cachés pour vous qui les avez faits dans le secret; ni ma substance formée dans les parties inférieures de la terre.

16 حتی پیش از آنکه من به وجود بیایم تو مرا دیده بودی. پیش از آنکه روزهای زندگی من آغاز شود، تو همهٔ آنها را در دفتر خود ثبت کرده بودی.

Vos yeux ont vu mon corps encore informe, et tous les hommes seront écrits dans votre livre: il se formera des jours, dans lesquels il n’y aura personne.

17 خدایا، چه عالی و چه گرانبها هستند نقشه‌هایی که تو برای من داشته‌ای!

Mais pour moi, ô Dieu, vos amis sont devenus extrêmement honorables; leur empire s’est extrêmement fortifié.

18 حتی قادر به شمارش آنها نیستم؛ آنها از دانه‌های شن نیز بیشترند! هر روز که از خواب بیدار می‌شوم کماکان خود را در حضور تو می‌بینم.

Je les compterai, et ils se trouveront plus nombreux que le sable: je me suis réveillé, et je suis encore avec vous.

19 خدایا، بدکاران را نابود کن! ای جنایتکاران از من دور شوید!

Si vous tuez les pécheurs, ô Dieu, hommes de sang, détournez-vous de moi;

20 خداوندا، آنان دربارهٔ تو سخنان زشت بر زبان می‌آورند و به تو کفر می‌گویند.

Parce que vous dites dans votre pensée: Ils recevront en vain vos cités.

21 پس ای خداوند، آیا حق ندارم از کسانی که از تو نفرت دارند، متنفر باشم؟

Est-ce que je n’ai pas haï, Seigneur, ceux qui vous haïssaient; et au sujet de vos ennemis, ne séchais-je pas?

22 آری، از آنها بسیار متنفر خواهم بود و دشمنان تو را دشمنان خود تلقی خواهم کرد!

Je les haïssais d’une haine parfaite; et ils sont devenus des ennemis pour moi.

23 خدایا، مرا بیازما و دلم را بشناس؛ مرا امتحان کن و افکار پریشانم را بدان.

Eprouvez-moi, ô Dieu, et comprenez mon cœur: interrogez-moi et connaissez mes sentiers.

24 ببین آیا فساد و نادرستی در من هست؟ تو مرا به راه حیات جاوید هدایت فرما.

Et voyez si une voie d’iniquité est en moi, et conduisez-moi dans la voie éternelle.