مزامیر 139

1 برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خداوند، تو مرا آزموده و شناخته‌ای.

“To the chief musician, by David, a psalm.” O Lord! thou hast searched me through, and thou knowest [me].

2 تو از نشستن و برخاستن من آگاهی. فکرهای من از تو پوشیده نیست.

Thou indeed knowest my sitting down and my rising up, thou understandest my thinking while yet afar off.

3 تو کار کردن و خوابیدن مرا زیر نظر داری و از همهٔ راهها و روشهای من باخبر هستی.

My walking and my lying down hast thou limited, and with all my ways art thou acquainted.

4 حتی پیش از آنکه سخنی بر زبان آورم تو آن را می‌دانی.

For, while there is not a word on my tongue, lo, thou, O Lord, knowest it entirely.

5 مرا از هر سو احاطه کرده‌ای و دست محافظ خود را بر من نهاده‌ای.

Behind and before hast thou hedged me in, and thou placest upon me thy hand.

6 شناختی که تو از من داری بسیار عمیق است و من یارای درک آن را ندارم.

Too wonderful is such knowledge for me: it is too exalted, I cannot attain unto it.

7 از روح کجا می‌توانم بگریزم؟ از حضور تو کجا می‌توانم بروم؟

Whither shall I go from thy spirit? or whither shall I flee away from thy presence?

8 اگر به آسمان صعود کنم، تو در آنجا هستی؛ اگر به اعماق زمین فرو روم، تو در آنجا هستی. (Sheol h7585)

If I should ascend into heaven, thou art there; and if I should make my bed in the nether world, behold, thou art there. (Sheol h7585)

9 اگر بر بالهای سحر سوار شوم و به آن سوی دریاها پرواز کنم،

If I should lift up the wings of the morning-dawn, if I should dwell in the uttermost parts of the sea:

10 در آنجا نیز حضور داری و با نیروی دست خود مرا هدایت خواهی کرد.

Even there would thy hand lead me, and thy right hand would seize hold of me.

11 اگر خود را در تاریکی پنهان کنم یا روشنایی اطراف خود را به ظلمت شب تبدیل کنم،

If I said, Surely darkness shall enshroud me, and into night [be turned] the light about me:

12 نزد تو تاریکی تاریک نخواهد بود و شب همچون روز روشن خواهد بود. شب و روز در نظر تو یکسان است.

Yet even darkness can obscure nothing from thee; but the night will shine like the day; both the darkness and the light are alike [to thee].

13 تو همۀ اعضای ظریف درون بدن مرا آفریدی؛ تو مرا در رَحِم مادرم در هم تنیدی.

For thou possessest my reins: thou hast covered me in my mother's womb.

14 تو را شکر می‌کنم که مرا اینچنین شگفت‌انگیز آفریده‌ای! با تمام وجود دریافته‌ام که کارهای تو عظیم و شگفت‌انگیز است.

I will thank thee therefore, that I am [so] fearfully [and] wonderfully made: wonderful are thy works; and that my soul knoweth right well.

15 وقتی استخوانهایم در رحم مادرم به دقت شکل می‌گرفت و من در نهان نمو می‌کردم، تو از وجود من آگاه بودی؛

My being was not concealed from thee, when I was made in secret, when I was [so to say] embroidered in the lowest parts of the earth.

16 حتی پیش از آنکه من به وجود بیایم تو مرا دیده بودی. پیش از آنکه روزهای زندگی من آغاز شود، تو همهٔ آنها را در دفتر خود ثبت کرده بودی.

My undeveloped substance did thy eyes see; and in thy book were all of them written down—the days which have been formed, while yet not one of them was here.

17 خدایا، چه عالی و چه گرانبها هستند نقشه‌هایی که تو برای من داشته‌ای!

And how precious are unto me thy thoughts, O God! how mightily great is their sum!

18 حتی قادر به شمارش آنها نیستم؛ آنها از دانه‌های شن نیز بیشترند! هر روز که از خواب بیدار می‌شوم کماکان خود را در حضور تو می‌بینم.

Should I count them, they would be more numerous than the sand: I awake, and I am still with thee.

19 خدایا، بدکاران را نابود کن! ای جنایتکاران از من دور شوید!

If thou wouldst but slay the wicked, O God! and ye men of blood, depart from me.

20 خداوندا، آنان دربارهٔ تو سخنان زشت بر زبان می‌آورند و به تو کفر می‌گویند.

Who speak of thee for a wicked end, thy enemies, that bear [thy name] for a vain purpose.

21 پس ای خداوند، آیا حق ندارم از کسانی که از تو نفرت دارند، متنفر باشم؟

Behold, those that hate thee I ever hate, O Lord; and for those that rise up against thee do I feel loathing.

22 آری، از آنها بسیار متنفر خواهم بود و دشمنان تو را دشمنان خود تلقی خواهم کرد!

With the utmost hatred do I hate them: enemies are they become unto me.

23 خدایا، مرا بیازما و دلم را بشناس؛ مرا امتحان کن و افکار پریشانم را بدان.

Search me through, O God, and know my heart; probe me, and know my thoughts:

24 ببین آیا فساد و نادرستی در من هست؟ تو مرا به راه حیات جاوید هدایت فرما.

And see if there be a way of perverseness in me, and lead me on the way of eternity.