مزامیر 139
| برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خداوند، تو مرا آزموده و شناخته‌ای. | 1 |
Unto the end. A Psalm of David. O Lord, you have examined me, and you have known me.
| تو از نشستن و برخاستن من آگاهی. فکرهای من از تو پوشیده نیست. | 2 |
You have known my sitting down and my rising up again.
| تو کار کردن و خوابیدن مرا زیر نظر داری و از همهٔ راهها و روشهای من باخبر هستی. | 3 |
You have understood my thoughts from afar. My path and my fate, you have investigated.
| حتی پیش از آنکه سخنی بر زبان آورم تو آن را می‌دانی. | 4 |
And you have foreseen all my ways. For there is no word in my tongue.
| مرا از هر سو احاطه کرده‌ای و دست محافظ خود را بر من نهاده‌ای. | 5 |
Behold, O Lord, you have known all things: the newest and the very old. You have formed me, and you have placed your hand over me.
| شناختی که تو از من داری بسیار عمیق است و من یارای درک آن را ندارم. | 6 |
Your knowledge has become a wonder to me. It has been reinforced, and I am not able to prevail against it.
| از روح کجا می‌توانم بگریزم؟ از حضور تو کجا می‌توانم بروم؟ | 7 |
Where will I go from your Spirit? And where will I flee from your face?
| اگر به آسمان صعود کنم، تو در آنجا هستی؛ اگر به اعماق زمین فرو روم، تو در آنجا هستی. (Sheol h7585) | 8 |
If I ascend into heaven, you are there. If I descend into Hell, you are near. (Sheol h7585)
| اگر بر بالهای سحر سوار شوم و به آن سوی دریاها پرواز کنم، | 9 |
If I assume my feathers in early morning, and dwell in the utmost parts of the sea,
| در آنجا نیز حضور داری و با نیروی دست خود مرا هدایت خواهی کرد. | 10 |
even there, your hand will lead me forth, and your right hand will hold me.
| اگر خود را در تاریکی پنهان کنم یا روشنایی اطراف خود را به ظلمت شب تبدیل کنم، | 11 |
And I said: Perhaps darkness will overwhelm me, and the night will be my illumination, to my delight.
| نزد تو تاریکی تاریک نخواهد بود و شب همچون روز روشن خواهد بود. شب و روز در نظر تو یکسان است. | 12 |
But darkness will not be impenetrable to you, and night will illuminate like the day: for just as its darkness is, so also is its light.
| تو همۀ اعضای ظریف درون بدن مرا آفریدی؛ تو مرا در رَحِم مادرم در هم تنیدی. | 13 |
For you have possessed my temperament. You have supported me from the womb of my mother.
| تو را شکر می‌کنم که مرا اینچنین شگفت‌انگیز آفریده‌ای! با تمام وجود دریافته‌ام که کارهای تو عظیم و شگفت‌انگیز است. | 14 |
I will confess to you, for you have been magnified terribly. Your works are miraculous, as my soul knows exceedingly well.
| وقتی استخوانهایم در رحم مادرم به دقت شکل می‌گرفت و من در نهان نمو می‌کردم، تو از وجود من آگاه بودی؛ | 15 |
My bone, which you have made in secret, has not been hidden from you, and my substance is in accord with the lower parts of the earth.
| حتی پیش از آنکه من به وجود بیایم تو مرا دیده بودی. پیش از آنکه روزهای زندگی من آغاز شود، تو همهٔ آنها را در دفتر خود ثبت کرده بودی. | 16 |
Your eyes saw my imperfection, and all this shall be written in your book. Days will be formed, and no one shall be in them.
| خدایا، چه عالی و چه گرانبها هستند نقشه‌هایی که تو برای من داشته‌ای! | 17 |
But to me, O God, your friends have been greatly honored. Their first ruler has been exceedingly strengthened.
| حتی قادر به شمارش آنها نیستم؛ آنها از دانه‌های شن نیز بیشترند! هر روز که از خواب بیدار می‌شوم کماکان خود را در حضور تو می‌بینم. | 18 |
I will number them, and they will be more numerous than the sand. I rose up, and I am still with you.
| خدایا، بدکاران را نابود کن! ای جنایتکاران از من دور شوید! | 19 |
O God, if only you would cut down sinners. You men of blood: depart from me.
| خداوندا، آنان دربارهٔ تو سخنان زشت بر زبان می‌آورند و به تو کفر می‌گویند. | 20 |
For you say in thought: They will accept your cities in vain.
| پس ای خداوند، آیا حق ندارم از کسانی که از تو نفرت دارند، متنفر باشم؟ | 21 |
Have I not hated those who hated you, Lord, and wasted away because of your enemies?
| آری، از آنها بسیار متنفر خواهم بود و دشمنان تو را دشمنان خود تلقی خواهم کرد! | 22 |
I have hated them with a perfect hatred, and they have become enemies to me.
| خدایا، مرا بیازما و دلم را بشناس؛ مرا امتحان کن و افکار پریشانم را بدان. | 23 |
Examine me, O God, and know my heart. Question me, and know my paths.
| ببین آیا فساد و نادرستی در من هست؟ تو مرا به راه حیات جاوید هدایت فرما. | 24 |
And see if there might be in me the way of iniquity, and lead me in the way of eternity.
