< مزامیر 139 >

برای رهبر سرایندگان. مزمور داوود. ای خداوند، تو مرا آزموده و شناخته‌ای. 1
Voor muziekbegeleiding. Een psalm van David. Jahweh, Gij doorschouwt mij volmaakt, Gij zijt het, die mij doorgrondt;
تو از نشستن و برخاستن من آگاهی. فکرهای من از تو پوشیده نیست. 2
Gij kent mijn zitten en staan, En verstaat mijn gedachten van verre.
تو کار کردن و خوابیدن مرا زیر نظر داری و از همهٔ راهها و روشهای من باخبر هستی. 3
Gij meet mijn lopen en liggen, Zijt met al mijn wegen vertrouwd;
حتی پیش از آنکه سخنی بر زبان آورم تو آن را می‌دانی. 4
Ja, er komt geen woord op mijn tong, Of Gij kent het nauwkeurig, o Jahweh!
مرا از هر سو احاطه کرده‌ای و دست محافظ خود را بر من نهاده‌ای. 5
Gij omsluit mij van achter en voren, En houdt mij geheel in uw hand.
شناختی که تو از من داری بسیار عمیق است و من یارای درک آن را ندارم. 6
Te wonderlijk is mij uw weten, Te hoog: ik kan het niet vatten.
از روح کجا می‌توانم بگریزم؟ از حضور تو کجا می‌توانم بروم؟ 7
Waar zou ik ooit uw geest ontlopen, Uw aanschijn kunnen ontvluchten?
اگر به آسمان صعود کنم، تو در آنجا هستی؛ اگر به اعماق زمین فرو روم، تو در آنجا هستی. (Sheol h7585) 8
Stijg ik ten hemel: Gij zijt er; Daal ik in het dodenrijk af: Gij zijt er! (Sheol h7585)
اگر بر بالهای سحر سوار شوم و به آن سوی دریاها پرواز کنم، 9
Sla ik de wieken als het morgenrood uit, En laat ik mij neer aan de grenzen der zee:
در آنجا نیز حضور داری و با نیروی دست خود مرا هدایت خواهی کرد. 10
Ook daar nog leidt mij uw hand, En houdt uw rechter mij vast.
اگر خود را در تاریکی پنهان کنم یا روشنایی اطراف خود را به ظلمت شب تبدیل کنم، 11
Al zeg ik: Ha, de duisternis zal mij bedekken, De nacht mij verschuilen:
نزد تو تاریکی تاریک نخواهد بود و شب همچون روز روشن خواهد بود. شب و روز در نظر تو یکسان است. 12
Dan maakt duisternis zelfs het niet donker voor U, Straalt de nacht als de dag, het donker als licht!
تو همۀ اعضای ظریف درون بدن مرا آفریدی؛ تو مرا در رَحِم مادرم در هم تنیدی. 13
Want Gij hebt mijn nieren geschapen, Mij in de schoot van mijn moeder gevormd:
تو را شکر می‌کنم که مرا اینچنین شگفت‌انگیز آفریده‌ای! با تمام وجود دریافته‌ام که کارهای تو عظیم و شگفت‌انگیز است. 14
Ik dank U voor het ontzaglijk wonder van mijn ontstaan, En voor uw heerlijke werken.
وقتی استخوانهایم در رحم مادرم به دقت شکل می‌گرفت و من در نهان نمو می‌کردم، تو از وجود من آگاه بودی؛ 15
Gij hebt ook mijn ziel zorgvuldig gekend, En mijn gebeente bleef voor U niet verborgen, Toen ik in dat geheimvolle oord werd geschapen, Kunstig bewerkt in de diepten der aarde.
حتی پیش از آنکه من به وجود بیایم تو مرا دیده بودی. پیش از آنکه روزهای زندگی من آغاز شود، تو همهٔ آنها را در دفتر خود ثبت کرده بودی. 16
Uw ogen hebben mijn vormeloze leden aanschouwd, In uw boek stonden ze allen beschreven: Ook de dagen, waarop ze werden gemaakt, Voordat er nog één van bestond.
خدایا، چه عالی و چه گرانبها هستند نقشه‌هایی که تو برای من داشته‌ای! 17
Maar hoe ondoorgrondelijk zijn ùw gedachten voor mij, Hoe overweldigend is haar getal, o mijn God;
حتی قادر به شمارش آنها نیستم؛ آنها از دانه‌های شن نیز بیشترند! هر روز که از خواب بیدار می‌شوم کماکان خود را در حضور تو می‌بینم. 18
Ga ik ze tellen, ze zijn talrijker nog dan het zand, En als ik ontwaak, is mijn geest met U bezig!
خدایا، بدکاران را نابود کن! ای جنایتکاران از من دور شوید! 19
Dood dan de bozen, o God, En laat de bloeddorstigen ver van mij blijven:
خداوندا، آنان دربارهٔ تو سخنان زشت بر زبان می‌آورند و به تو کفر می‌گویند. 20
Die zich tegen uw plannen verzetten, En uw raadsbesluiten willen verijdelen.
پس ای خداوند، آیا حق ندارم از کسانی که از تو نفرت دارند، متنفر باشم؟ 21
Zou ik niet haten, die U haten, o Jahweh, Niet walgen van wie tegen U opstaan?
آری، از آنها بسیار متنفر خواهم بود و دشمنان تو را دشمنان خود تلقی خواهم کرد! 22
Ik haat ze zo fel, als ik haten kan, Mijn eigen vijanden zullen ze zijn!
خدایا، مرا بیازما و دلم را بشناس؛ مرا امتحان کن و افکار پریشانم را بدان. 23
Beproef mij, o God, en doorgrond mijn hart, Toets mij, en ken mijn gedachten:
ببین آیا فساد و نادرستی در من هست؟ تو مرا به راه حیات جاوید هدایت فرما. 24
Zie, of ik op de weg der ongerechtigheid ben; Breng mij dan terug op het eeuwige pad!

< مزامیر 139 >