مزامیر 136

1 خداوند را شکر گویید، زیرا او نیکوست و محبتش ابدیست.

הֹוד֣וּ לַיהוָ֣ה כִּי־טֹ֑וב כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

2 خدای خدایان را شکر گویید، زیرا محبتش ابدیست.

הֹ֭ודוּ לֵֽאלֹהֵ֣י הָאֱלֹהִ֑ים כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

3 خدای خدایان را شکر گویید، زیرا محبتش ابدیست.

הֹ֭ודוּ לַאֲדֹנֵ֣י הָאֲדֹנִ֑ים כִּ֖י לְעֹלָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

4 او را که معجزات عظیم می‌کند شکر کنید، زیرا محبتش ابدیست؛

לְעֹ֘שֵׂ֤ה נִפְלָאֹ֣ות גְּדֹלֹ֣ות לְבַדֹּ֑ו כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

5 او را که آسمانها را با حکمت خویش آفرید شکر گویید، زیرا محبتش ابدیست؛

לְעֹשֵׂ֣ה הַ֭שָּׁמַיִם בִּתְבוּנָ֑ה כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

6 او را که خشکی را بر آبها قرار داد شکر گویید، زیرا محبتش ابدیست؛

לְרֹקַ֣ע הָ֭אָרֶץ עַל־הַמָּ֑יִם כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

7 او را که خورشید و ماه را در آسمان آفرید شکر گویید، زیرا محبتش ابدیست؛

לְ֭עֹשֵׂה אֹורִ֣ים גְּדֹלִ֑ים כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

8 آفتاب را برای فرمانروایی بر روز آفرید، زیرا محبتش ابدیست؛

אֶת־הַ֭שֶּׁמֶשׁ לְמֶמְשֶׁ֣לֶת בַּיֹּ֑ום כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

9 و ماه و ستارگان را برای فرمانروایی بر شب، زیرا محبتش ابدیست.

אֶת־הַיָּרֵ֣חַ וְ֭כֹוכָבִים לְמֶמְשְׁלֹ֣ות בַּלָּ֑יְלָה כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

10 خدا را که پسران ارشد مصری‌ها را کشت شکر گویید، زیرا محبتش ابدیست؛

לְמַכֵּ֣ה מִ֭צְרַיִם בִּבְכֹורֵיהֶ֑ם כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

11 او بنی‌اسرائیل را از مصر بیرون آورد، زیرا محبتش ابدیست؛

וַיֹּוצֵ֣א יִ֭שְׂרָאֵל מִתֹּוכָ֑ם כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

12 با دستی قوی و بازویی بلند چنین کرد، زیرا محبتش ابدیست؛

בְּיָ֣ד חֲ֭זָקָה וּבִזְרֹ֣ועַ נְטוּיָ֑ה כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

13 دریای سرخ را شکافت، زیرا محبتش ابدیست؛

לְגֹזֵ֣ר יַם־ס֭וּף לִגְזָרִ֑ים כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

14 و بنی‌اسرائیل را از میان آن عبور داد، زیرا محبتش ابدیست؛

וְהֶעֱבִ֣יר יִשְׂרָאֵ֣ל בְּתֹוכֹ֑ו כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

15 فرعون و لشکر او را در دریای سرخ غرق ساخت، زیرا محبتش ابدیست.

וְנִ֘עֵ֤ר פַּרְעֹ֣ה וְחֵילֹ֣ו בְיַם־ס֑וּף כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

16 او را که قوم خود را در صحرا رهبری کرد شکر گویید، زیرا محبتش ابدیست.

לְמֹולִ֣יךְ עַ֭מֹּו בַּמִּדְבָּ֑ר כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

17 او پادشاهان بزرگ را زد، زیرا محبتش ابدیست؛

לְ֭מַכֵּה מְלָכִ֣ים גְּדֹלִ֑ים כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

18 و شاهان قدرتمند را از بین برد، زیرا محبتش ابدیست؛

וֽ͏ַ֭יַּהֲרֹג מְלָכִ֣ים אַדִּירִ֑ים כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

19 سیحون، پادشاه اموری‌ها، زیرا محبتش ابدیست؛

לְ֭סִיחֹון מֶ֣לֶךְ הָאֱמֹרִ֑י כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

20 و عوج، پادشاه باشان، زیرا محبتش ابدیست؛

וּ֭לְעֹוג מֶ֣לֶךְ הַבָּשָׁ֑ן כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

21 سرزمینهای ایشان را به میراث داد، زیرا محبتش ابدیست؛

וְנָתַ֣ן אַרְצָ֣ם לְנַחֲלָ֑ה כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

22 میراثی برای خادم خود اسرائیل، زیرا محبتش ابدیست.

נַ֭חֲלָה לְיִשְׂרָאֵ֣ל עַבְדֹּ֑ו כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

23 خداوندْ ما را در مشکلاتمان به یاد آورد، زیرا محبتش ابدیست؛

שֶׁ֭בְּשִׁפְלֵנוּ זָ֣כַר לָ֑נוּ כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

24 او ما را از دست دشمنانمان نجات داد، زیرا محبتش ابدیست.

וַיִּפְרְקֵ֥נוּ מִצָּרֵ֑ינוּ כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

25 او روزی همهٔ جانداران را می‌رساند، زیرا محبتش ابدیست.

נֹתֵ֣ן לֶ֭חֶם לְכָל־בָּשָׂ֑ר כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃

26 خدای آسمانها را شکر گویید، زیرا محبتش ابدیست.

הֹ֭ודוּ לְאֵ֣ל הַשָּׁמָ֑יִם כִּ֖י לְעֹולָ֣ם חַסְדֹּֽו׃