مزامیر 136
| خداوند را شکر گویید، زیرا او نیکوست و محبتش ابدیست. | 1 |
(Der Chor der Priester: ) / — (Der Chor der Gemeinde: ) / Dankt Jahwe, denn er ist gütig. / — Denn ewig währet seine Huld!
| خدای خدایان را شکر گویید، زیرا محبتش ابدیست. | 2 |
Dankt dem Gott der Götter. / — Denn ewig währet seine Huld!
| خدای خدایان را شکر گویید، زیرا محبتش ابدیست. | 3 |
Dankt dem Herrn der Herren. / — Denn ewig währet seine Huld!
| او را که معجزات عظیم می‌کند شکر کنید، زیرا محبتش ابدیست؛ | 4 |
(Dankt) dem, der allein große Wunder tut. / — Denn ewig währet seine Huld!
| او را که آسمانها را با حکمت خویش آفرید شکر گویید، زیرا محبتش ابدیست؛ | 5 |
(Dankt) dem, der die Himmel mit Weisheit erschaffen. / — Denn ewig währet seine Huld!
| او را که خشکی را بر آبها قرار داد شکر گویید، زیرا محبتش ابدیست؛ | 6 |
(Dankt) dem, der die Erde über die Wasser ausgebreitet. / — Denn ewig währet seine Huld!
| او را که خورشید و ماه را در آسمان آفرید شکر گویید، زیرا محبتش ابدیست؛ | 7 |
(Dankt) dem, der große Lichter erschaffen: / — Denn ewig währet seine Huld!
| آفتاب را برای فرمانروایی بر روز آفرید، زیرا محبتش ابدیست؛ | 8 |
Die Sonne, um den Tag zu beherrschen, / — Denn ewig währet seine Huld!
| و ماه و ستارگان را برای فرمانروایی بر شب، زیرا محبتش ابدیست. | 9 |
Den Mond und die Sterne, um die Nacht zu beherrschen. / — Denn ewig währet seine Huld!
| خدا را که پسران ارشد مصری‌ها را کشت شکر گویید، زیرا محبتش ابدیست؛ | 10 |
(Dankt) dem, der die Ägypter schlug an ihren Erstgebornen / — Denn ewig währet seine Huld!
| او بنی‌اسرائیل را از مصر بیرون آورد، زیرا محبتش ابدیست؛ | 11 |
Und Israel aus dem Lande führte / — Denn ewig währet seine Huld!
| با دستی قوی و بازویی بلند چنین کرد، زیرا محبتش ابدیست؛ | 12 |
Mit starker Hand und ausgerecktem Arm. / — Denn ewig währet seine Huld!
| دریای سرخ را شکافت، زیرا محبتش ابدیست؛ | 13 |
(Dankt) dem, der das Schilfmeer in zwei Teile spaltete / — Denn ewig währet seine Huld!
| و بنی‌اسرائیل را از میان آن عبور داد، زیرا محبتش ابدیست؛ | 14 |
Und Israel hindurchziehen ließ, / — Denn ewig währet seine Huld!
| فرعون و لشکر او را در دریای سرخ غرق ساخت، زیرا محبتش ابدیست. | 15 |
Doch Pharao und sein Heer ins Schilfmeer trieb. / — Denn ewig währet seine Huld!
| او را که قوم خود را در صحرا رهبری کرد شکر گویید، زیرا محبتش ابدیست. | 16 |
(Dankt) dem, der sein Volk in der Wüste führte. / — Denn ewig währet seine Huld!
| او پادشاهان بزرگ را زد، زیرا محبتش ابدیست؛ | 17 |
(Dankt) dem, der mächtige Könige schlug / — Denn ewig währet seine Huld!
| و شاهان قدرتمند را از بین برد، زیرا محبتش ابدیست؛ | 18 |
Und stolze Könige tötete: / — Denn ewig währet seine Huld!
| سیحون، پادشاه اموری‌ها، زیرا محبتش ابدیست؛ | 19 |
Sihon, der Amoriter König, / — Denn ewig währet seine Huld!
| و عوج، پادشاه باشان، زیرا محبتش ابدیست؛ | 20 |
Und Og, den König von Basan, / — Denn ewig währet seine Huld!
| سرزمینهای ایشان را به میراث داد، زیرا محبتش ابدیست؛ | 21 |
Und ihr Land zum Erbe gab, / — Denn ewig währet seine Huld!
| میراثی برای خادم خود اسرائیل، زیرا محبتش ابدیست. | 22 |
Zum Erbe Israel, seinem Knecht. / — Denn ewig währet seine Huld!
| خداوندْ ما را در مشکلاتمان به یاد آورد، زیرا محبتش ابدیست؛ | 23 |
(Dankt dem), der in unsrer Niedrigkeit an uns gedachte / — Denn ewig währet seine Huld!
| او ما را از دست دشمنانمان نجات داد، زیرا محبتش ابدیست. | 24 |
Und uns von unsern Drängern befreite; / — Denn ewig währet seine Huld!
| او روزی همهٔ جانداران را می‌رساند، زیرا محبتش ابدیست. | 25 |
Der allen Lebewesen Speise gibt. / — Denn ewig währet seine Huld!
| خدای آسمانها را شکر گویید، زیرا محبتش ابدیست. | 26 |
Dankt dem Gott des Himmels. / — Denn ewig währet seine Huld!
