< مزامیر 133 >
سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. چه خوشایند و چه دلپسند است که قوم خدا به یکدلی با هم زندگی کنند! | 1 |
Песнь восхождения. Давида. Как хорошо и как приятно жить братьям вместе!
یکدلی، همچون روغن خوشبویی است که بر سر «هارون» ریخته میشود و بر ریش و ردایش میچکد! | 2 |
Это - как драгоценный елей на голове, стекающий на бороду, бороду Ааронову, стекающий на края одежды его;
یکدلی، مانند شبنمی است که بر کوه بلند حرمون مینشیند و از آنجا بر کوههای اورشلیم فرود میآید. در آنجاست که خداوند برکت خود را عنایت میکند، برکت زندگی جاوید را. | 3 |
как роса Ермонская, сходящая на горы Сионские, ибо там заповедал Господь благословение и жизнь на веки.