مزامیر 133
| سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. چه خوشایند و چه دلپسند است که قوم خدا به یکدلی با هم زندگی کنند! | 1 |
He waiata; he pikitanga. Na Rawiri. Na, ano te pai, ano te ahuareka o te nohoanga o nga teina, o nga tuakana i runga i te whakaaro kotahi!
| یکدلی، همچون روغن خوشبویی است که بر سر «هارون» ریخته می‌شود و بر ریش و ردایش می‌چکد! | 2 |
Tona rite kei te hinu utu nui i runga i te upoko, i heke iho nei ki te pahau, ae ki te pahau o Arona; i heke iho nei ki te remu o ona kakahu:
| یکدلی، مانند شبنمی است که بر کوه بلند حرمون می‌نشیند و از آنجا بر کوههای اورشلیم فرود می‌آید. در آنجاست که خداوند برکت خود را عنایت می‌کند، برکت زندگی جاوید را. | 3 |
Kei te tomairangi ano o Heremona, kei tera i heke iho ki nga maunga o Hiona: i whakahaua iho hoki e Ihowa te manaaki mo reira, te ora mo ake tonu atu.
