< مزامیر 132 >

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، داوود و تمام سختیهای او را به یاد آور 1
A song of ascents. Remember, O Lord, David all his sufferings,
که چگونه برای خداوند قسم خورد و برای قدیرِ یعقوب نذر کرده، گفت: 2
the oath that he swore to the Lord, and his vow to the Strong One of Jacob,
«به خانۀ خود نخواهم رفت؛ و در بستر خویش آرام نخواهم گرفت، 3
never to enter his tent, never to lie on his bed,
خواب به چشمانم راه نخواهم داد، و نه سنگینی به مژگانم، 4
never to give his eyes sleep or his eyelids slumber,
تا وقتی که مکانی برای ساختن خانه‌ای برای خداوندم بیابم و مسکنی برای قدیرِ یعقوب.» 5
till he had found a place for the Lord, for the Strong One of Jacob to live in.
در بیت‌لحم راجع به صندوق عهد تو شنیدیم، و در صحرای یعاریم آن را یافتیم. 6
We heard of it in Ephrathah, in the fields of Jaar we found it.
گفتیم: «بیایید به مسکن خداوند وارد شویم، و در پیشگاه او پرستش کنیم.» 7
We went to the place where he dwelt, we bowed ourselves low at his footstool.
ای خداوند، برخیز و همراه صندوق عهد خود که نشانهٔ قدرت توست به عبادتگاه خود بیا! 8
‘Arise, Lord, and enter your resting-place, you and your mighty ark.
باشد که کاهنان تو جامهٔ پاکی و راستی را در بر کنند و قوم تو با شادی سرود خوانند! 9
Let your priests wear a garment of righteousness, your faithful shout aloud for joy.
ای خداوند، به خاطر بنده‌ات داوود، پادشاه برگزیده‌ات را ترک نکن. 10
For the sake of David your servant, do not reject your Anointed.’
تو به داوود وعده فرمودی که از نسل او برتخت سلطنت خواهد نشست، و تو به وعده‌ات عمل خواهی کرد. 11
The Lord swore an oath to David an oath that he will not break; ‘I will set on your throne a prince of your line.
و نیز به داوود گفتی که اگر فرزندانش از احکام تو اطاعت کنند، نسل اندر نسل سلطنت خواهند کرد. 12
If your sons keep my covenant and the statutes I teach them, then their sons, too, forever, will sit on your throne.’
ای خداوند، تو اورشلیم را برگزیده‌ای تا در آن ساکن شوی. 13
For the choice of the Lord is Zion; she is the home of his heart.
تو فرمودی: «تا ابد در اینجا ساکن خواهم بود، زیرا اینچنین اراده نموده‌ام. 14
‘This is forever my resting-place, this is the home of my heart.
آذوقهٔ این شهر را برکت خواهم داد و فقیرانش را با نان سیر خواهم نمود. 15
I will royally bless her provision, and give bread to her poor in abundance.
کاهنانش را در خدمتی که می‌کنند برکت خواهم داد، و مردمش با شادی سرود خواهند خواند. 16
Her priests I will clothe with salvation; her faithful will shout for joy.
«در اینجا قدرت داوود را خواهم افزود و چراغ مسیح خود را روشن نگه خواهم داشت. 17
There will I raise up for David a dynasty of power. I have set my anointed a lamp that shall never go out.
دشمنان او را با رسوایی خواهم پوشاند، اما سلطنت او شکوهمند خواهد بود.» 18
Robes of shame I will put on his foes, but on his head a glittering crown.’

< مزامیر 132 >