< مزامیر 132 >
سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، داوود و تمام سختیهای او را به یاد آور | 1 |
Herre! kom David i Hu for alle hans Lidelser,
که چگونه برای خداوند قسم خورد و برای قدیرِ یعقوب نذر کرده، گفت: | 2 |
ham, som tilsvor Herren og lovede Jakobs mægtige:
«به خانۀ خود نخواهم رفت؛ و در بستر خویش آرام نخواهم گرفت، | 3 |
„Jeg vil ikke gaa ind i mit Hus's Telt, jeg vil ikke opstige paa min Sengs Leje;
خواب به چشمانم راه نخواهم داد، و نه سنگینی به مژگانم، | 4 |
jeg vil ikke lade mine Øjne sove, eller mine Øjenlaage blunde,
تا وقتی که مکانی برای ساختن خانهای برای خداوندم بیابم و مسکنی برای قدیرِ یعقوب.» | 5 |
førend jeg finder et Sted for Herren, en Bolig for Jakobs mægtige.‟
در بیتلحم راجع به صندوق عهد تو شنیدیم، و در صحرای یعاریم آن را یافتیم. | 6 |
Se, vi hørte om den i Efrata; vi fandt den paa Jaars Mark.
گفتیم: «بیایید به مسکن خداوند وارد شویم، و در پیشگاه او پرستش کنیم.» | 7 |
Vi ville gaa ind i hans Bolig, vi ville tilbede for hans Fødders Fodskammel.
ای خداوند، برخیز و همراه صندوق عهد خود که نشانهٔ قدرت توست به عبادتگاه خود بیا! | 8 |
Herre! staa op til din Hvile, du og din Magts Ark.
باشد که کاهنان تو جامهٔ پاکی و راستی را در بر کنند و قوم تو با شادی سرود خوانند! | 9 |
Lad dine Præster klæde sig med Retfærdighed og dine hellige synge med Fryd.
ای خداوند، به خاطر بندهات داوود، پادشاه برگزیدهات را ترک نکن. | 10 |
For David, din Tjeners Skyld, forskyd ikke din Salvedes Ansigt!
تو به داوود وعده فرمودی که از نسل او برتخت سلطنت خواهد نشست، و تو به وعدهات عمل خواهی کرد. | 11 |
Herren tilsvor David den Sandhed, fra hvilken han ikke vilde vige: „Af dit Livs Frugt vil jeg sætte en Mand paa din Trone.‟
و نیز به داوود گفتی که اگر فرزندانش از احکام تو اطاعت کنند، نسل اندر نسل سلطنت خواهند کرد. | 12 |
Dersom dine Børn holde min Pagt og mine Vidnesbyrd, som jeg vil lære dem, da skulle og deres Børn altid sidde paa din Trone.
ای خداوند، تو اورشلیم را برگزیدهای تا در آن ساکن شوی. | 13 |
Thi Herren har udvalgt Zion, han har begæret sig den til Bolig:
تو فرمودی: «تا ابد در اینجا ساکن خواهم بود، زیرا اینچنین اراده نمودهام. | 14 |
„Den er min Hvile altid, her vil jeg bo; thi jeg har begæret den.
آذوقهٔ این شهر را برکت خواهم داد و فقیرانش را با نان سیر خواهم نمود. | 15 |
Jeg vil velsigne Spisen der, jeg vil mætte de fattige der med Brød.
کاهنانش را در خدمتی که میکنند برکت خواهم داد، و مردمش با شادی سرود خواهند خواند. | 16 |
Og jeg vil klæde dens Præster med Salighed, og dens hellige skulle synge med Fryd.
«در اینجا قدرت داوود را خواهم افزود و چراغ مسیح خود را روشن نگه خواهم داشت. | 17 |
Der vil jeg lade et Horn opvokse for David; jeg har beredt en Lampe for min Salvede.
دشمنان او را با رسوایی خواهم پوشاند، اما سلطنت او شکوهمند خواهد بود.» | 18 |
Hans Fjender vil jeg klæde i Skam, men paa ham skal hans Krone blomstre.