< مزامیر 132 >
سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، داوود و تمام سختیهای او را به یاد آور | 1 |
Píseň stupňů. Pamětliv buď, Hospodine, na Davida i na všecka trápení jeho,
که چگونه برای خداوند قسم خورد و برای قدیرِ یعقوب نذر کرده، گفت: | 2 |
Jak se přísahou zavázal Hospodinu, a slib učinil Nejmocnějšímu Jákobovu, řka:
«به خانۀ خود نخواهم رفت؛ و در بستر خویش آرام نخواهم گرفت، | 3 |
Jistě že nevejdu do stánku domu svého, a nevstoupím na postel ložce svého,
خواب به چشمانم راه نخواهم داد، و نه سنگینی به مژگانم، | 4 |
Aniž dám očím svým usnouti, ani víčkám svým zdřímati,
تا وقتی که مکانی برای ساختن خانهای برای خداوندم بیابم و مسکنی برای قدیرِ یعقوب.» | 5 |
Dokudž nenajdu místa Hospodinu, k příbytkům Nejmocnějšímu Jákobovu.
در بیتلحم راجع به صندوق عهد تو شنیدیم، و در صحرای یعاریم آن را یافتیم. | 6 |
Aj, uslyšavše o ní, že byla v kraji Efratském, našli jsme ji na polích Jaharských.
گفتیم: «بیایید به مسکن خداوند وارد شویم، و در پیشگاه او پرستش کنیم.» | 7 |
Vejdemeť již do příbytků jeho, a skláněti se budeme u podnoží noh jeho.
ای خداوند، برخیز و همراه صندوق عهد خود که نشانهٔ قدرت توست به عبادتگاه خود بیا! | 8 |
Povstaniž, Hospodine, a vejdi do odpočinutí svého, ty i truhla velikomocnosti tvé.
باشد که کاهنان تو جامهٔ پاکی و راستی را در بر کنند و قوم تو با شادی سرود خوانند! | 9 |
Kněží tvoji ať se zobláčejí v spravedlnost, a svatí tvoji ať vesele prozpěvují.
ای خداوند، به خاطر بندهات داوود، پادشاه برگزیدهات را ترک نکن. | 10 |
Pro Davida služebníka svého neodvracejž tváři pomazaného svého.
تو به داوود وعده فرمودی که از نسل او برتخت سلطنت خواهد نشست، و تو به وعدهات عمل خواهی کرد. | 11 |
Učinilť jest Hospodin pravdomluvnou přísahu Davidovi, aniž se od ní uchýlí, řka: Z plodu života tvého posadím na trůn tvůj.
و نیز به داوود گفتی که اگر فرزندانش از احکام تو اطاعت کنند، نسل اندر نسل سلطنت خواهند کرد. | 12 |
Budou-li ostříhati synové tvoji smlouvy mé a svědectví mých, kterýmž je vyučovati budu, také i synové jejich až na věky seděti budou na stolici tvé.
ای خداوند، تو اورشلیم را برگزیدهای تا در آن ساکن شوی. | 13 |
Neboť jest vyvolil Hospodin Sion, oblíbil jej sobě za svůj příbytek, řka:
تو فرمودی: «تا ابد در اینجا ساکن خواهم بود، زیرا اینچنین اراده نمودهام. | 14 |
Toť bude obydlí mé až na věky, tuť přebývati budu, nebo jsem sobě to oblíbil.
آذوقهٔ این شهر را برکت خواهم داد و فقیرانش را با نان سیر خواهم نمود. | 15 |
Potravu jeho hojným požehnáním rozmnožím, chudé jeho chlebem nasytím,
کاهنانش را در خدمتی که میکنند برکت خواهم داد، و مردمش با شادی سرود خواهند خواند. | 16 |
A kněží jeho v spasení zobláčím, a svatí jeho vesele prozpěvovati budou.
«در اینجا قدرت داوود را خواهم افزود و چراغ مسیح خود را روشن نگه خواهم داشت. | 17 |
Tuť způsobím, aby zkvetl roh Davidův; připravím svíci pomazanému svému.
دشمنان او را با رسوایی خواهم پوشاند، اما سلطنت او شکوهمند خواهد بود.» | 18 |
Nepřátely jeho v hanbu zobláčím, nad ním pak kvésti bude koruna jeho.