< مزامیر 132 >

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، داوود و تمام سختیهای او را به یاد آور 1
Píseň stupňů. Pamětliv buď, Hospodine, na Davida i na všecka trápení jeho,
که چگونه برای خداوند قسم خورد و برای قدیرِ یعقوب نذر کرده، گفت: 2
Jak se přísahou zavázal Hospodinu, a slib učinil Nejmocnějšímu Jákobovu, řka:
«به خانۀ خود نخواهم رفت؛ و در بستر خویش آرام نخواهم گرفت، 3
Jistě že nevejdu do stánku domu svého, a nevstoupím na postel ložce svého,
خواب به چشمانم راه نخواهم داد، و نه سنگینی به مژگانم، 4
Aniž dám očím svým usnouti, ani víčkám svým zdřímati,
تا وقتی که مکانی برای ساختن خانه‌ای برای خداوندم بیابم و مسکنی برای قدیرِ یعقوب.» 5
Dokudž nenajdu místa Hospodinu, k příbytkům Nejmocnějšímu Jákobovu.
در بیت‌لحم راجع به صندوق عهد تو شنیدیم، و در صحرای یعاریم آن را یافتیم. 6
Aj, uslyšavše o ní, že byla v kraji Efratském, našli jsme ji na polích Jaharských.
گفتیم: «بیایید به مسکن خداوند وارد شویم، و در پیشگاه او پرستش کنیم.» 7
Vejdemeť již do příbytků jeho, a skláněti se budeme u podnoží noh jeho.
ای خداوند، برخیز و همراه صندوق عهد خود که نشانهٔ قدرت توست به عبادتگاه خود بیا! 8
Povstaniž, Hospodine, a vejdi do odpočinutí svého, ty i truhla velikomocnosti tvé.
باشد که کاهنان تو جامهٔ پاکی و راستی را در بر کنند و قوم تو با شادی سرود خوانند! 9
Kněží tvoji ať se zobláčejí v spravedlnost, a svatí tvoji ať vesele prozpěvují.
ای خداوند، به خاطر بنده‌ات داوود، پادشاه برگزیده‌ات را ترک نکن. 10
Pro Davida služebníka svého neodvracejž tváři pomazaného svého.
تو به داوود وعده فرمودی که از نسل او برتخت سلطنت خواهد نشست، و تو به وعده‌ات عمل خواهی کرد. 11
Učinilť jest Hospodin pravdomluvnou přísahu Davidovi, aniž se od ní uchýlí, řka: Z plodu života tvého posadím na trůn tvůj.
و نیز به داوود گفتی که اگر فرزندانش از احکام تو اطاعت کنند، نسل اندر نسل سلطنت خواهند کرد. 12
Budou-li ostříhati synové tvoji smlouvy mé a svědectví mých, kterýmž je vyučovati budu, také i synové jejich až na věky seděti budou na stolici tvé.
ای خداوند، تو اورشلیم را برگزیده‌ای تا در آن ساکن شوی. 13
Neboť jest vyvolil Hospodin Sion, oblíbil jej sobě za svůj příbytek, řka:
تو فرمودی: «تا ابد در اینجا ساکن خواهم بود، زیرا اینچنین اراده نموده‌ام. 14
Toť bude obydlí mé až na věky, tuť přebývati budu, nebo jsem sobě to oblíbil.
آذوقهٔ این شهر را برکت خواهم داد و فقیرانش را با نان سیر خواهم نمود. 15
Potravu jeho hojným požehnáním rozmnožím, chudé jeho chlebem nasytím,
کاهنانش را در خدمتی که می‌کنند برکت خواهم داد، و مردمش با شادی سرود خواهند خواند. 16
A kněží jeho v spasení zobláčím, a svatí jeho vesele prozpěvovati budou.
«در اینجا قدرت داوود را خواهم افزود و چراغ مسیح خود را روشن نگه خواهم داشت. 17
Tuť způsobím, aby zkvetl roh Davidův; připravím svíci pomazanému svému.
دشمنان او را با رسوایی خواهم پوشاند، اما سلطنت او شکوهمند خواهد بود.» 18
Nepřátely jeho v hanbu zobláčím, nad ním pak kvésti bude koruna jeho.

< مزامیر 132 >