مزامیر 131

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. ای خداوند، من از خودبینی و تکبر دست کشیده‌ام؛ از آنچه بزرگتر و بلندتر از عقل من است خود را دور نگه داشته‌ام.

Senhor, o meu coração não se elevou nem os meus olhos se levantaram: não me exército em grandes materias, nem em coisas muito elevadas para mim

2 جان مضطرب خود را آرام ساخته‌ام. اینک، دل من، همچون کودکی که در آغوش مادر آرمیده، آرام و بی‌تشویش است.

Certamente que me tenho portado e sossegado como uma criança desmamada de sua mãe: a minha alma está como uma criança desmamada.

3 ای اسرائیل، بر خداوند امیدوار باش، از حال تا ابد!

Espere Israel no Senhor, desde agora e para sempre.