مزامیر 131

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. ای خداوند، من از خودبینی و تکبر دست کشیده‌ام؛ از آنچه بزرگتر و بلندتر از عقل من است خود را دور نگه داشته‌ام.

Cantique des degrés. De David. Éternel! mon cœur n’est pas hautain, et mes yeux ne s’élèvent pas; et je n’ai pas marché en des choses trop grandes et trop merveilleuses pour moi.

2 جان مضطرب خود را آرام ساخته‌ام. اینک، دل من، همچون کودکی که در آغوش مادر آرمیده، آرام و بی‌تشویش است.

N’ai-je pas soumis et fait taire mon âme, comme un enfant sevré auprès de sa mère? Mon âme est en moi comme l’enfant sevré.

3 ای اسرائیل، بر خداوند امیدوار باش، از حال تا ابد!

Israël, attends-toi à l’Éternel, dès maintenant et à toujours!