مزامیر 131

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. ای خداوند، من از خودبینی و تکبر دست کشیده‌ام؛ از آنچه بزرگتر و بلندتر از عقل من است خود را دور نگه داشته‌ام.

A Song of Degrees. O Lord, my heart is not exalted, neither have mine eyes been [haughtily] raised: neither have I exercised myself in great [matters], nor in things too wonderful for me.

2 جان مضطرب خود را آرام ساخته‌ام. اینک، دل من، همچون کودکی که در آغوش مادر آرمیده، آرام و بی‌تشویش است.

[I shall have sinned] if I have not been humble, but have exulted my soul: according to [the relation of] a weaned child to his mother, so will you recompense my soul.

3 ای اسرائیل، بر خداوند امیدوار باش، از حال تا ابد!

Let Israel hope in the Lord, from henceforth and for ever.