مزامیر 131

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. ای خداوند، من از خودبینی و تکبر دست کشیده‌ام؛ از آنچه بزرگتر و بلندتر از عقل من است خود را دور نگه داشته‌ام.

大衛上行之詩。 耶和華啊，我的心不狂傲， 我的眼不高大； 重大和測不透的事， 我也不敢行。

2 جان مضطرب خود را آرام ساخته‌ام. اینک، دل من، همچون کودکی که در آغوش مادر آرمیده، آرام و بی‌تشویش است.

我的心平穩安靜， 好像斷過奶的孩子在他母親的懷中； 我的心在我裏面真像斷過奶的孩子。

3 ای اسرائیل، بر خداوند امیدوار باش، از حال تا ابد!

以色列啊，你當仰望耶和華， 從今時直到永遠！