مزامیر 131

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. مزمور داوود. ای خداوند، من از خودبینی و تکبر دست کشیده‌ام؛ از آنچه بزرگتر و بلندتر از عقل من است خود را دور نگه داشته‌ام.

David ih kasang laa. Aw Angraeng, ka palungthin loe amoek ai, ka miknawk doeh sang ai; kaimah hoi amcuk ai kalen parai hmuennawk, to tih ai boeh loe kasang parai hmuennawk ah athumhaih ka tawn ai.

2 جان مضطرب خود را آرام ساخته‌ام. اینک، دل من، همچون کودکی که در آغوش مادر آرمیده، آرام و بی‌تشویش است.

Tangtang ni kai loe amno khae hoi tahnutui amphi nawkta baktiah, ka poekhaih hae mong moe, ka oh duem; ka poekhaih loe tahnutui amphi nawkta baktiah oh.

3 ای اسرائیل، بر خداوند امیدوار باش، از حال تا ابد!

Aw Israel, vaihi hoi dungzan khoek to na oephaih to Angraeng khaeah suem ah.