< مزامیر 130 >
سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمیآورم. | 1 |
(Bài ca lên Đền Thờ) Từ vực thẳm, lạy Chúa Hằng Hữu, con kêu van cứu giúp.
خداوندا، صدای مرا بشنو و به نالهام گوش فرا ده! | 2 |
Xin lắng tai nghe, lạy Chúa. Xin lưu ý lời con nguyện cầu.
ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟ | 3 |
Lạy Chúa Hằng Hữu, nếu Ngài ghi nhớ tội ác chúng con, ai có thể đứng nổi trước mặt Ngài?
اما تو گناهان ما را میبخشی، پس تو را گرامی میداریم و از تو اطاعت میکنیم. | 4 |
Nhưng Chúa có lòng thứ tha, nên Ngài đáng kính sợ.
من بیصبرانه منتظر خداوند هستم و به وعدهای که داده است امید بستهام. | 5 |
Con mong đợi Chúa Hằng Hữu; linh hồn con ngóng trông Ngài. Con hy vọng nơi lời hứa Ngài.
آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند. | 6 |
Linh hồn con trông mong Chúa hơn người gác đêm chờ đợi bình minh.
ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که میتواند ما را نجات فراوان بخشد. | 7 |
Hỡi Ít-ra-ên, hãy hy vọng nơi Chúa Hằng Hữu; vì Ngài có lòng nhân từ. Ban ân cứu chuộc dồi dào.
خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد. | 8 |
Ngài sẽ cứu chuộc Ít-ra-ên, khỏi mọi tội lỗi.