مزامیر 130

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

En vallfartssång. Ur djupen ropar jag till dig, HERRE.

2 خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

Herre, hör min röst, låt dina öron akta på mina böners ljud.

3 ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

Om du, HERRE, vill tillräkna missgärningar, Herre, vem kan då bestå?

4 اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

Dock, hos dig är ju förlåtelse, på det att man må frukta dig.

5 من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

Jag väntar efter HERREN, min själ väntar, och jag hoppas på hans ord.

6 آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

Min själ väntar efter Herren mer än väktarna efter morgonen, ja, mer än väktarna efter morgonen.

7 ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

Hoppas på HERREN, Israel; ty hos HERREN är nåd, och mycken förlossning är hos honom.

8 خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.

Och han skall förlossa Israel från alla dess missgärningar.