مزامیر 130

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

De los profundos te llamo, o! Jehová.

2 خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

Señor, oye mi voz. Sean tus orejas atentas a la voz de mi oración.

3 ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

Jehová, si mirares a los pecados, Señor ¿quién persistirá?

4 اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

Por lo cual hay perdón acerca de ti: para que seas temido.

5 من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

Yo esperé a Jehová, mi alma esperó: a su palabra he esperado.

6 آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

Mi alma esperó a Jehová, más que las guardas esperan a la mañana: las guardas a la mañana.

7 ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

Espere Israel a Jehová, porque con Jehová está la misericordia; y abundante redención cerca de él.

8 خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.

Y él redimirá a Israel de todos sus pecados.