مزامیر 130

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

Pesem preizvrstna. Iz globočin sem te klical, Gospod:

2 خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

Gospod, poslušaj glas moj; ušesa tvoja naj pazijo na prošinj mojih glas.

3 ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

Ako bodeš na krivice gledal, Gospod, kdo bi mogel obstati?

4 اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

Ker pri tebi je odpuščenje, da te česté v svetem strahu.

5 من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

Čakal sem Gospoda, čakala je duša moja; tudi v besedi njegovi imam nado.

6 آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

Srce moje hrepeni po Gospodu, bolj ko straže po jutru, ki čujejo noter do jutra.

7 ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

Nado imej Izrael v Gospodu, ker pri Gospodu je milost, in pri njem največ rešenja.

8 خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.

In on bode rešil Izrael vseh krivic njegovih.