مزامیر 130

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

Das profundezas a ti clamo, ó Senhor.

2 خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

Senhor, escuta a minha voz: sejam os teus ouvidos attentos á voz das minhas supplicas.

3 ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

Se tu, Senhor, observares as iniquidades, Senhor, quem subsistirá?

4 اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

Porém comtigo está o perdão, para que sejas temido.

5 من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

Aguardo ao Senhor; a minha alma o aguarda, e espero na sua palavra.

6 آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

A minha alma aguarda ao Senhor, mais do que os guardas pela manhã, mais do que aquelles que vigiam pela manhã.

7 ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

Espere Israel no Senhor, porque no Senhor ha misericordia, e n'elle ha abundante redempção.

8 خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.

E elle remirá a Israel de todas as suas iniquidades.