مزامیر 130

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

Pieśń stopni. Z głębokości wołam do ciebie, PANIE.

2 خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

Panie, wysłuchaj mego głosu. Nakłoń swych uszu na głos mojego błagania.

3 ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

PANIE, jeśli będziesz zważał na nieprawości, o Panie, któż się ostoi?

4 اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

Ale u ciebie jest przebaczenie, aby się ciebie bano.

5 من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

Oczekuję PANA, moja dusza oczekuje; i w jego słowie pokładam nadzieję.

6 آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

Moja dusza [oczekuje] Pana bardziej niż strażnicy świtu, [bardziej niż] ci, którzy strzegą do poranka.

7 ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

Niech Izrael oczekuje PANA; u PANA bowiem jest miłosierdzie i u niego obfite odkupienie.

8 خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.

On sam odkupi Izraela ze wszystkich jego nieprawości.