مزامیر 130

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

Pieśń stopni. Z głębokości wołam do ciebie, o Panie!

2 خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

Panie! wysłuchaj głos mój: nakłoń uszów twych do głosu prośb moich.

3 ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

Panie! będzieszli nieprawości upatrywał, Panie! któż się zostoi?

4 اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

Aleć u ciebie jest odpuszczenie, aby się ciebie bano.

5 من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

Oczekuję na Pana; oczekuje dusza moja, i jeszcze oczekuje na słowo jego.

6 آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

Dusza moja oczekuje Pana, pilniej niż straż świtania, która strzeże aż do poranku.

7 ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

Oczekujże, Izraelu! na Pana; albowiem u Pana jest miłosierdzie, a obfite u niego odkupienie.

8 خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.

Onci sam odkupi Izraela od wszystkich nieprawości jego.