مزامیر 130

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

Canticum graduum. De profundis clamavi ad te, Domine;

2 خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

Domine, exaudi vocem meam. Fiant aures tuæ intendentes in vocem deprecationis meæ.

3 ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

Si iniquitates observaveris, Domine, Domine, quis sustinebit?

4 اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

Quia apud te propitiatio est; et propter legem tuam sustinui te, Domine. Sustinuit anima mea in verbo ejus:

5 من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

speravit anima mea in Domino.

6 آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

A custodia matutina usque ad noctem, speret Israël in Domino.

7 ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

Quia apud Dominum misericordia, et copiosa apud eum redemptio.

8 خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.

Et ipse redimet Israël ex omnibus iniquitatibus ejus.