< مزامیر 130 >

سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم. 1
שיר המעלות ממעמקים קראתיך יהוה׃
خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده! 2
אדני שמעה בקולי תהיינה אזניך קשבות לקול תחנוני׃
ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟ 3
אם עונות תשמר יה אדני מי יעמד׃
اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم. 4
כי עמך הסליחה למען תורא׃
من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام. 5
קויתי יהוה קותה נפשי ולדברו הוחלתי׃
آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند. 6
נפשי לאדני משמרים לבקר שמרים לבקר׃
ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد. 7
יחל ישראל אל יהוה כי עם יהוה החסד והרבה עמו פדות׃
خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد. 8
והוא יפדה את ישראל מכל עונתיו׃

< مزامیر 130 >