مزامیر 130

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

Aus den Tiefen rufe ich zu Dir, Jehovah.

2 خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

Herr, höre auf meine Stimme, es mögen Deine Ohren aufmerken auf die Stimme meines Flehens.

3 ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

Wenn Du, Jah, Missetaten behältst, wer wird, o Herr, bestehen?

4 اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

Doch ist bei Dir Vergebung, daß man Dich fürchte.

5 من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

Ich hoffe auf Jehovah, meine Seele hofft, und Seines Wortes warte ich.

6 آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

Meine Seele ist auf den Herrn, mehr als die Hüter auf den Morgen.

7 ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

Warte auf Jehovah, Israel; denn bei Jehovah ist Barmherzigkeit und mit Ihm viel Erlösung.

8 خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.

Und Er wird Israel lösen von allen seinen Missetaten.