مزامیر 130

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

Ein Stufenlied. - Aus tiefem Grund, Herr, rufe ich zu Dir:

2 خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

Herr, höre meine Stimme! Aufmerken mögen Deine Ohren auf mein lautes Flehen!

3 ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

Wenn Du der Sünden achten wolltest, Ach Herr, wer könnte, Herr, bestehen?

4 اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

jedoch Vergebung ist bei Dir, daß man Dich fürchte. -

5 من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

Des Herren harr ich. Meine Seele harrt; ich hoffe auf sein Wort,

6 آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

ja, meine Seele harret auf den Herrn mehr, als den Morgen die Wächter sich ersehnen, die den Tag erwarten.

7 ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

Israel harre auf den Herrn! Beim Herrn ist Gnade, bei ihm ist der Erlösung Fülle.

8 خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.

Nur er kann Israel erlösen von allen seinen Sündenstrafen.