مزامیر 130

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

Ein Stufenlied. Aus den Tiefen rufe ich zu dir, Jehova!

2 خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

Herr, höre auf meine Stimme! Laß deine Ohren aufmerksam sein auf die Stimme meines Flehens!

3 ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

Wenn du, Jehova, merkst auf die Ungerechtigkeiten: Herr, wer wird bestehen?

4 اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

Doch bei dir ist Vergebung, damit du gefürchtet werdest.

5 من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

Ich warte auf Jehova, meine Seele wartet; und auf sein Wort harre ich.

6 آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

Meine Seele harrt auf den Herrn, mehr als die Wächter auf den Morgen, die Wächter auf den Morgen.

7 ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

Harre, Israel, auf Jehova! Denn bei Jehova ist die Güte, und viel Erlösung bei ihm.

8 خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.

Und er, er wird Israel erlösen von allen seinen Ungerechtigkeiten.