مزامیر 130

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

Cantique graduel. Du fond des abîmes je t'implore, Éternel!

2 خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

Seigneur, entends ma voix! Que ton oreille soit attentive à ma prière!

3 ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

Si tu gardes la mémoire des transgressions, Éternel, Seigneur, qui est-ce qui subsistera?

4 اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

Mais non, le pardon est par devers toi, afin qu'on te craigne.

5 من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

J'espère dans l'Éternel, mon âme espère, et je compte sur sa promesse.

6 آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

Mon âme attend l'Éternel, plus que la sentinelle n'attend le matin, que la sentinelle n'attend le matin.

7 ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

Israël, espère dans l'Éternel! car la miséricorde est par devers l'Éternel, et Il a par devers lui un trésor de rédemption.

8 خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.

Et Il rachètera Israël de toutes ses transgressions.