مزامیر 130

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

Veisu korkeimmassa Kuorissa. Syvyydessä minä huudan sinua, Herra.

2 خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

Herra, kuule minun ääneni: vaarinottakaan korvas rukousteni äänestä.

3 ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

Jos sinä, Herra, soimaat syntiä: Herra, kuka siis pysyy?

4 اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

Sillä sinun tykönäs on anteeksi antamus, että sinua peljättäisiin.

5 من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

Minä odotan Herraa: sieluni odottaa, ja minä toivon hänen sanansa päälle.

6 آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

Sieluni vartioitsee Herraa huomenvartiosta toiseen huomenvartioon asti.

7 ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

Israel toivokaan Herran päälle; sillä Herralla on armo, ja runsas lunastus hänellä.

8 خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.

Ja hän lunastaa Israelin kaikista synneistänsä.