مزامیر 130

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

A Song of Ascents. Out of the depths, have I cried unto thee, O Yahweh.

2 خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

O My Lord! hearken thou unto my voice, —Let thine ears be attentive to the voice of my supplications,

3 ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

If, iniquities, thou shouldest mark, O Yah, O My Lord, who could stand?

4 اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

But, with thee, is forgiveness, that thou mayest be revered.

5 من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

I have waited for Yahweh, My soul hath waited for his word;

6 آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

I have hoped, O my soul, for My Lord, more than they who watch for the morning, who watch for the morning.

7 ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

Wait, O Israel, for Yahweh, —for, with Yahweh, is lovingkindness, and there aboundeth with him—redemption.

8 خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.

He, therefore, will redeem Israel from all his iniquities.