مزامیر 130

1 سرود زائران به هنگام بالا رفتن به اورشلیم. ای خداوند، از گرداب غم نزد تو فریاد برمی‌آورم.

“A psalm of the steps, or the goings up.” Out of the depths do I cry to thee, O LORD!

2 خداوندا، صدای مرا بشنو و به ناله‌ام گوش فرا ده!

O Lord! listen to my voice, Let thine ears be attentive to my supplication!

3 ای خداوند، اگر تو گناهان ما را به نظر آوری، کیست که بتواند تبرئه شود؟

If thou, LORD, shouldst treasure up transgressions, Lord, who could stand?

4 اما تو گناهان ما را می‌بخشی، پس تو را گرامی می‌داریم و از تو اطاعت می‌کنیم.

But with thee is forgiveness, That thou mayst be feared.

5 من بی‌صبرانه منتظر خداوند هستم و به وعده‌ای که داده است امید بسته‌ام.

I trust in the LORD; my soul doth trust, And in his promise do I confide.

6 آری، من منتظر خداوند هستم بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند، آری، بیش از کشیکچیانی که منتظر دمیدن سپیدهٔ صبح هستند.

My soul waiteth for the LORD More than they who watch for the morning; Yea, more than they who watch for the morning!

7 ای اسرائیل، به خداوند امیدوار باش، زیرا محبت او عظیم است؛ اوست که می‌تواند ما را نجات فراوان بخشد.

O Israel! trust in the LORD! For with the LORD is mercy, And with him is plenteous redemption.

8 خداوند اسرائیل را از همهٔ گناهانش نجات خواهد داد.

He will redeem Israel From all his iniquities.